فرایند کربن سازی خشک از ضایعات زیست توده: تاثیر شرایط عملیاتی بر محصولات بدست آمده

امروزه افزایش تولید پسماندهای زیست توده باعث مشکلات متعدد محیط زیستی شده است، لذا نیاز شدید برای استفاده از روش‎هایی جهت کاهش اثرات زیست محیطی و همچنین تبدیل این ضایعات به مواد با ارزش افزوده بالا وجود دارد. بنابراین بررسی پارامترهای موثر بر روی این نوع فرایندها نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. فرایند کربن‎سازی خشک یکی از روش‎های کاهش ضایعات زیست توده (به ویژه ضایعات زیست توده‎ با رطوبت کم) و تبدیل آن‎ها به محصولات با ارزش می‎باشد. این فرایند در دماهای بالا (°c1200 400)، فشارهای پایین (atm 5 5/0-) و در غیاب اکسیژن صورت می‎گیرد. فرایند کربن‎سازی خشک می تواند به صورت آرام، سریع، فلش، کاتالیزوری و فشارمتغیر انجام گردد. محصولات حاصل از این فرایند نیز در هر سه حالت فیزیکی جامد، مایع و گاز تولید می‎شوند. شرایط عملیاتی می‎تواند بر بازده محصولات تاثیر بسزایی داشته باشد. در این مقاله به بررسی مروری تاثیر پارامترهای دما، نرخ حرارت، زماند ماند و اندازه ذرات پرداخته شده است. نتایج نشان می‎دهد که در دماهای بالا و زمان ماندهای بیشتر بازده جرمی محصولات جامد کاهش و محصولات گازی افزایش می‎یابد. از طرفی، نرخ حرارت و اندازه ذرات در بازده وزنی محصولات تاثیر چشمگیری ندارند. کربن‎سازی خشک به صورت آرام سبب افزایش بازده جرمی محصول جامد شده، در حالی که انجام فرایند به شکل سریع و فلش به ترتیب، توزیع محصولات مایع و گاز را افزایش می‎دهد. به طور کلی می‎توان با ایجاد تغییر و کنترل شرایط عملیاتی، محصول مورد نظر و مطلوب را با درصد وزنی بالاتری تولید کرد.