مدیریت بهینه پسماند شهری با رویکرد ارزیابی چرخه حیات

امروزه تولید پسماند در هر جامعه اجتناب­ ناپذیر است و درنتیجه مدیریت پسماند یکی از نیازهای اصلی جامعه است. تولید انواع پسماند و بروز انواع ناسازگاری­ های اجتماعی، اقتصادی و محیط­زیستی مربوط به آنها، مدیریت خدمات و پسماندهای شهری را با مشکلات عدیده­ای درزمینه جمع آوری، حمل ونقل، پردازش و دفع اینگونه زائدات مواجه ساخته است. با توجه به اهمیت مدیریت سیستم ­های پسماند شهری، لازم است روش­ های دفع پسماند به گونه­ای مدیریت شوند، که در کنار جنبه­ های اقتصادی و پیامدهای محیط­ زیستی روش­های مختلف نیز در نظر گرفته شوند. یکی از روش­ های رایج مدیریت پسماند، ارزیابی اثرات چرخه حیات است. از روش ارزیابی اثرات چرخه حیات و مدل­ های مختلفی که برای انجام این ارزیابی وجود دارد، می­توان برای انتخاب و مقایسه گزینه­های مختلف مدیریت پسماند بهره­گیری نمود و بهترین و موثرترین گزینه را برای اجرا، هم ازلحاظ محیط­زیستی و هم اقتصادی، انتخاب کرد. این ابزار، ابزاری اساسی برای توصیف خطرات محیط­زیستی در مراحل مختلف چرخه حیات یک محصول است. با وجود اینکه این ابزار قادر به شناسایی متدها، فرآیند و محصولات با صرفه اقتصادی بیشتر نیست، ولی می­تواند در انتخاب محصول یا فرآیند با کمترین اثرات محیط­زیستی، به تصمیم‌گیرندگان کمک نماید. این رویکرد، نقش به‌سزایی در تصمیم‌گیری‌های سازمانی دارد و کمک می‌کند، به طور مداوم عملکرد محیط­زیستی خود را بهبود بخشند. ازآنجایی که استفاده از روش ارزیابی چرخه حیات یکی از بهترین روش ­ها برای ارزیابی مدیریت پسماند و انتخاب بین سناریوهای موجود است. در این مقاله سعی شده است با مروری بر منابع و فعالیت ­های مرتبط انجام شده در ایران و جهان پس از معرفی این روش در مدیریت پسماند، به بررسی برخی از سناریوهای انجام شده پرداخته شود و درنهایت با توجه به هرم مدیریتی، گزینه­ های مناسب و نامناسب دفع پسماند از دیدگاه ارزیابی چرخه حیات بررسی گردد.