نقش معماری منظر و فضای سبز شهرک های مسکونی نظامیان و پادگان ها در پایدارسازی محیط زیست با رویکرد افزایش نشاط اجتماعی

در بیشتر شهرهای کشور، مساحت بزرگی به شهرک­های مسکونی نظامیان و کاربری نظامی اختصاص یافته است. در طراحی و ساخت این کاربری­ها کمتر به معماری منظر و فضای سبز پرداخته شده و لذا تاثیر منفی بر روحیه افرادی که مشغول به زندگی و کار در محیط آنجا هستند می گذارد. افزایش نشاط عمومی در همه جا از مسائل مهم جوامع انسانی است و ضروریست به محیط زیست انسانی این مناطق نیز توجه بیشتری معطوف گردد. حفظ و ارتقای سلامت عمومی و روانی سربازان و نیروهای نظامی دارای اهمیت فراوانی است. هدف این مقاله توجه و بهبود منظر و فضای سبز آن کاربری­ها باتوجه به پایدارسازی محیط زیست با رویکرد افزایش نشاط اجتماعی و سلامت روان است تا بدین وسیله بتوان در جهت پیشگیری و یا کاهش مشکلات سلامت عمومی و روانی نظامیان اقدام لازم به عمل آورد و بصورت همزمان در پیشبرد اهداف دفاعی و امنیتی محیط گام برداشت. روش پژوهش، از نظر ماهیت کاربردی است و از نظر اهداف نیز از روش تحقیق توصیفی استفاده شده است. گردآوری اطلاعات نیز کاملاً به شیوه کتابخانه ای انجام گردید. عمده نتایج این مقاله برآن است تا با استفاده از تلفیق رویکرد روانشناسی محیطی و طراحی منظر و فضای سبز، محیط های نظامی منطبق بر اصول پدافند غیر عامل، ابعاد روانی و ذهنی مناسبی را برای مناسب سازی این فضاها برنامه ریزی و پیش‌بینی نماید. با تکیه براین نتایج می توان ظرفیت های محیطی جدیدی را بر توانمندی طراحی منظر محیط های نظامی برای معماران و طراحان فراهم نمود.