مروری بر پتانسیل هیدروکربن زایی در سازندهای سروک، کژدمی و پابده

سازند سروک یکی از سازند های گروه بنگستان در حوضه رسوبی زاگرس است که به صورت همشیب روی سازند کژدمی قرار گرفته و از مخازن مهم هیدروکربنی می باشد. سازند کژدمی در زون ساختاری زاگرس در جنوب و جنوب‌غرب ایران قرار گرفته و به‌ واسطه پتانسیل سنگ منشا بودن مخازن نفت و گاز سازند آسماری در اکثر میدان‌های نفتی، یکی از مهم‌ترین سازندهای زاگرس و سنگ منشاهای ایران است. سازند پابده بسیار غنی از مواد آلی می باشد ولی در بسیاری نقاط به بلوغ کافی برای تولید هیدروکربن نرسیده است. این مقاله به مرور مقالات و مقایسه میزان پتانسیل هیدروکربن زایی این سازندهای سازند های سروک ،کژدمی و پابده که در مناطقه زاگرس قرار دارند می پردازد. نتایج نشان داد که سازند سروک به نسبت سازند کژدمی و پابده از پتانسیل هیدروکربن زایی بالایی برخوردار می باشد. سازند سروک به دلیل دارا بودن میزان بالای toc (28/2 و بخاطر اینکه بین 2 و 5 می باشد خیلی خوب است) و همچنین شاخص هیدروژن بالای آن (482 و بخاطر اینکه ما بین 300 و 600 mg/gtoc می باشد دارای کروژن نوع ii که عمده تولید نفت (هم نفت و هم گاز) می باشد) از سازند کژدمی ( toc آن برابر19/0 و شاخص هیدروژن آن برابر 182) و از سازند پابده (toc آن برابر 0.39 و شاخص هیدروژن آن 112 ) بهتر است.