اعتقاد به مهدویت و تاثیر آن در بازخوانی تربیت ولایت‌محور

هدف از این پژوهش بررسی اعتقاد به مهدویت و تاثیر آن در بازخوانی مبانی تربیت ولایت‌محور است. اعتقاد به مهدویت یکی از ارکان و آموزه های اساسی در دین مبین اسلام است. تربیت پذیری نیز یکی از مهم ترین ویژگی های انسان است که همواره و در طول تاریخ با انسان قرین و همراه است. کامل ترین و اصیل‌ ترین نوع تربیت، تربیت ولایت‌محور است. میان تربیت ولایت‌محور و اعتقاد به مهدویت، رابطه دو سویه برقرار است. پژوهش حاضر با روش توصیفی و تحلیلی، افزون بر ایضاح مفاهیم مهدویت و تربیت ولایت‌محور، به تحلیل و بررسی اعتقاد به مهدویت و نقش آن در بازخوانی مبانی تربیت ولایت‌محور پرداخته است. مهم‌ترین تاثیر این جریان را می‌توان در تامین تمهیدات لازم جهت متجلی ساختن ارزش ها و ضوابط مطلوب در فرد به منظور موثر بودن او در ایجاد زمینه برای ظهور و تشکیل جامعه مهدوی مشاهده کرد. از آن‌جایی که اعتقاد به مهدویت به مثابه رکن اساسی اعتقاد دینی، همواره مورد توجه و توصیه پیشوایان دینی قرار گرفته است، بنابراین می‌تواند در نظریه پردازی و مدل‌سازی در حوزه تربیتی مورد توجه قرار گیرد. این امر به خودی خود سندی محکم برای نشان دادن اهمیت و کارکرد دین در حوزه عملی به شمار می‌رود. توجه به این نگرش و رویکرد به تربیت، منجر به تربیت و ساختن انسان هایی موحد، پویا، امیدوار به آینده و منتظر مصلح جهانی است که ضمن دوری از اندیشه های انحرافی پوچ گرایانه، در تکاپوی دستیابی به کمال نهایی ساختن جامعه زمینه ساز و منتظر گام برمی دارد. برای تحقق اهداف و برنامه های تربیت ولایت‌محور، ضروری است تا گام های اساسی و اجرایی در زمینه تربیت برداشته شود. پژوهش پیش رو، با هدف شناسایی، توصیف و تبیین برنامه های مذکور تدوین یافته است.