ارتباط تکانه نفتی و تکانه سیاست پولی در ایران

در ادبیات اقتصادی، هر گونه انحراف مقادیر متغیرها از روند بلندمدت مقادیر انتظاری آنها تکانه نامیده می شود. در این نگرش با توجه به ماهیت متغیرها، ساختار اقتصادی و بستر زمانی که متغیرها در آن شکل گرفته اند، روند انتظاری متفاوتی برای هر متغیر اقتصادی و در نتیجه تکانه های مرتبط مختلفی متصور خواهد بود. تکانه های نفتی اغلب به عنوان یکی از مهم ترین علت های بیرونی نوسان در تولید ملی در نظر گرفته می شود.. در این مقاله ارتباط تکانه نفتی و تکانه پولی در ایران به روش کتابخانه-ای مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که تکانه قیمت نفت به عنوان یکی از مهمترین حامل های انرژی بر تصمیمات همه ی فعالان اقتصادی از جمله خانوارها و بنگاه ها تاثیرگذار می باشد. بررسی ها نشان می دهد که در ایران تکانه های نفتی به واسطه تغییر در درآمدهای نفتی، می توانند در گام نخست از طریق تاثیرگذاری بر تامین مالی دولتها، منجر به سیاست مالی انبساطی شوند، اما تبدیل درآمدهای ارزی نفت به پول داخلی در کشورهای صادرکننده و ناتوانی بانکهای مرکزی در خنثی سازی اثر این اقدام مالی، با افزایش خالص دارایی های خارجی بانک مرکزی، منجر به افزایش پایه پولی و حجم پول و در نهایت رشد نقدینگی می شود، بنابراین تکانه افزایش درآمدهای نفتی، به تکانه پولی انبساطی منتهی می شود.

the relationship between oil impulse and monetary policy impulse in iran

in economic literature, any deviation of variable values from the long-term trend of their expected values is called impulse. in this view, according to the nature of the variables, the economic structure and the context of the time in which the variables were formed, a different expectation process will be imagined for each economic variable and as a result, different related impulses. oil shocks are often considered as one of the most important external causes of fluctuations in national production. in this article, the relationship between oil shocks and monetary shocks in iran is discussed and investigated in a library-based way. this issue is important because the oil price impulse as one of the most important energy carriers affects the decisions of all economic actors, including households and companies. studies show that in iran, oil impulses due to changes in oil revenues can lead to an expansionary fiscal policy in the first step by affecting the financing of governments, but the conversion of oil foreign exchange revenues into domestic money in the countries exporters and the inability of central banks to neutralize the effect of this financial measure, with the increase of the net foreign assets of the central bank, leads to an increase in the monetary base and the volume of money and finally to the growth of liquidity, so the impulse to increase oil revenues leads to an expansionary monetary impulse to be