اثربخشی رویکرد راه‌حل محور بر بهزیستی معنوی زنان دچار دلزدگی زناشویی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی رویکرد راه‌حل محور بر بهزیستی معنوی زنان دچار دلزدگی زناشویی انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون _ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان متاهل دچار دلزدگی زناشویی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر رشت در نیمه اول سال 1402 بود. از این جامعه‌ی آماری با روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی بهزیستی معنوی پولوتزین و الیسون (2005) استفاده شد. گروه آزمایش 8 جلسه درمان راه حل محور گرانت (2011) را دریافت نمودند. داده‌ها با روش آماری کوواریانس چندمتغیری تحت نرم‌افزار spss-19 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که فرضیه‏ی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش درمان راه‌حل محور بر بهزیستی معنوی زنان دچار دلزدگی زناشویی، مورد تائید قرارگرفته است (05/0>p) و زنان دچار دلزدگی زناشویی گروه آزمایش نسبت به زنان دچار دلزدگی زناشویی گروه کنترل در پس‌آزمون، به‌طور معناداری، بهزیستی معنوی بیشتری داشتند (05/0>p). بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که آموزش درمان راه‌حل محور در افزایش بهزیستی معنوی زنان دچار دلزدگی زناشویی اثربخش است.