بررسی شروط ضمن عقد از دیدگاه خانواده درمانی

ازدواج را میتوان اصلی ترین انتخاب هر انسانی در طول زندگی دانست که اراده و میل فرد در آن بسیار دخیل است. ازدواج موفق را زیربنای تشکیل یک خانواده سالم میدانند. از دیر باز ضوابط و قوانینی برای مدیریت و بقای این امر مهم وجود داشته است؛ چه از نظر قوانین شرعی و چه حقوقی که برآمده از نیازسنجی متناسب با نیازهای هر دوره تاریخی بوده است. از این رو تا بحال به دفعات به ابعاد فقهی و حقوقی قوانین آن پرداخته شده است. در ایران فقط ازدواجهایی به رسمیت شناخته می‌شوند که در قانون ثبت شده باشند. در قانون مدنی ایران، الزامات مربوط به ازدواج ذکر شده است. در عقدنامه‌های رسمی، 12 شرط مکمل قوانین مدنی، جهت توجه به حقوق زنان تدوین شده است. همچنین زوج‌ها میتوانند با توافق و بر اساس قانون، شروطی را به این موارد اضافه نمایند. این پژوهش قصد دارد به تحلیل شروط متغیر ضمن عقد و چرایی آنها از نگاه خانواده درمانی بپردازد. جامعه نمونه این پژوهش از میان 100 عقدنامه‌ی آخر ثبت شده در دفتر ثبت ازدواج در شهر شهریار انتخاب شده است که تعداد 25 عدد آنها دارای شروط ضمن عقد متغییر بودند. در مرحله بعد فراوانی شروط تکراری محاسبه و ماده قانونی متناظر با هر شرط از میان قانون مدنی استخراج گردید تا الزام ذکر آنها در شروط ضمن عقد محرز گردد. سپس به بررسی علت فراوانی این شروط از نگاه نظریات خانواده درمانی پرداخته شد.