اثربخشی آموزش حل مسئله بر نشاط ذهنی و بهزیستی روان‌شناختی فرزندان طلاق

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش حل‌مسئله بر نشاط ذهنی و بهزیستی روان‌شناختی فرزندان طلاق است. روش پژوهش حاضر نیمه ‌آزمایشی با پیش ‌آزمون و پس ‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان هرسین در سال‌تحصیلی 1402-1401 است. آزمودنی‌ها شامل 30 نفر است که به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌‌های آزمایش (15) و کنترل (15) جایگزین شدند. برای آزمودنی‌های گروه آزمایش جلسات گروهی آموزش حل مسئله در طی 10 جلسه برگزار شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های نشاط ذهنی و بهزیستی روان‌شناختی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با آمار توصیفی( میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) و به کمک نرم‌افزار spss-24 انجام شد. یافته‌های تحلیل کواریانس نشان‌دهنده تاثیر آموزش حل مسئله بر نشاط ذهنی و بهزیستی روان‌شناختی در گروه آزمایش بود . می‌توان نتیجه گرفت که از آموزش حل مسئله در جهت حل مشکلات فرزندان طلاق و ارتقاء بهزیستی آنها می‌توان استفاده کرد.