اقدام پژوهی: بررسی تاثیر روش تدریس مبتنی بر ساختن گرایی بر بهبود سرزندگی تحصیلی و توانمندی تحصیلی-روانی دانش آموزم نیما

با توجه به تعهد و مسئولیت شغلی خود در حیطه کلاس و امور مرتبط با آن، متوجه شدم که دانش آموزم نیما سطوح پایینی از تاب آوری، خودمختاری و انگیزش را داراست که منجر به مواجهه‌ای منفعلانه در برابر چالش ها شده است؛ از این رو اقدام پژوهی حاضر را با هدف بهره گیری از روش تدریس مبتنی بر ساختارگرایی برای بهبود سرزندگی تحصیلی و توانمندی تحصیلی-روانی وی انجام دادم. ابزار های مورد استفاده در این پژوهش پرونده دانش آموز، شناسنامه سلامت، چک لیست، مقیاس سرزندگی تحصیلی دهقانی زاده و حسین چاری و مقیاس توانمندی تحصیلی-روانی اسپریتزر و میشرا بود. برای شروع کار، دروس هدف به گونه ای انتخاب شد که همسو با علاقه ی نیما باشد. این پژوهش نشان داد که تاثیر روش تدریس مبتنی بر ساختن گرایی به علت این است که یادگیرنده از یک فعالیت ساده یا بحث درباره آن برانگیخته می شود و فعالانه به یادگیری مبادرت می ورزد. ماحصل چنین مسیری نتایجی از قبیل یادگیری عمیق و پایدار، انگیزه درونی شده و خودمختاری را برای دانش آموز به همراه دارد.