تغییر کاربری یک خانه تاریخی با تاکید بر قرارگاه های رفتاری

ساختمان های ارزشمند، به عنوان یک میراث گرانبها برای تمدن ها و کشورهای مختلف به حساب می آیند. در نتیجهمحافظت از آن ها برای نسل های آینده دارای اهمیت می باشد. امروزه تعداد بسیاری از بناهای با ارزش، به عللی همانندمنسوخ شدن کاربری های اولیه، متناسب نبودن فضاهای داخلی در راستای نیازهای امروزین، بلااستفاده مانده اند. لذاتغییرکاربری بناهای تاریخی می تواند موجب احیا و زنده نمودن این بناها گردد. هدف از انجام این پژوهش بررسی معیارهاو اصول اصلی طراحی فضاهای داخلی یک خانه قدیمی و تغییر کاربری آن با توجه به قرارگاه های رفتاری می باشد. بدینمنظور از روش تحقیق کیفی و منابع کتابخانه ای و اسنادی و بررسی نمونه های موردی استفاده شده است. نتایج پژوهشنشان می دهد که مولفه های تاثیرگذار بر تغییر کاربری یک خانه تاریخی با توجه به قرارگاه های رفتاری شامل دو مولفهکالبدی و کارکردی می باشد که هر یک نیز دارای زیرمولفه هایی می باشد. رعایت این مولفه ها در تغییرکاربری خانهتاریخی می تواند موجب احیای موفق این بناها شود