تلفیق روش آبیاری شارژ ثابت فرانسوی با روش آبیاری سنتی ایرانی به منظور کنترل موثر نوسانات، توزیع عادلانه آب و رضایت آب بران شبکه آبیاری و زهکشی رودشتین، اصفهان

لَت یا مَقسَم به معنای محل تقسیم و تقسیم کننده، یک سازه سنتی ایرانی است که در گذشته، آب را به صورت سهمی (درصدی) بین آب بران تقسیم می نموده است. استفاده از این سازه با رژیم رودخانه های اقلیم خشک کشور ایران کاملاً همخوانی داشته است و بوسیله این سازه، منابع آب سطحی جاری، با هر دبی و حجمی، به صورت تقریباً عادلانه، بین آب بران تقسیم می شده است. پژوهش حاضر، شرح روشی تجربی از یک دوره طولانی اقدامات مدیریتی در زمستان سال 1398 است که به منظور کاهش مصرف آب، کنترل نوسانات و جلوگیری از قطع آب در انتهای شبکه آبیاری و زهکشی رودشت جنوبی است با روش شارژ ثابت طراحی و اجرا شده است؛ با اجرای روش پیشنهادی، ضمن بهره گیری از مزایای هیدرولیکی این روش، تاثیر معایب آن با احداث سازه لَت مرتفع شده است. با بهره برداری از شبکه های آبیاری و سازه های مورد نظر، با حجم و دبی یکسان (2-5/1 مترمکعب در ثانیه، در 80 روز)، سطح زیر کشت به میزان 5/2 برابر (از حدود 1500 هکتار به بیش از 3700 هکتار) افزایش یافت. در صورت بهره برداری از سیستم قبلی، برای رسیدن به چنین سطحی از اراضی، دبی تحویلی می بایست؛ حداقل به میزان دو برابر(4-3 مترمکعب در ثانیه، در 80 روز) افزایش می یافت. با اجرای موفقیت آمیز پروژه احداث لَت ها و نتایج رضایت بخش آن، در سال 1399 سه سازه لَت دیگر، بدون احداث سازه جدید و با تغییراتی بر روی سرریز نوک اردکی موجود احداث گردید.