تحلیل تاثیر لایروبی کانال‎های جمع‎آوری رواناب سطحی بر ضریب زبری مانینگ ( مطالعه موردی کانال ابوذر تهران)

لایروبی یک فرآیند مهم در مدیریت کانال‎ها و شبکه جمع‎آوری و هدایت رواناب سطحی است که به بهبود عملکرد و بهره‌وری این کانال‌ها می‌پردازد. در این مقاله تاثیر لایروبی کانال‎های جمع‎آوری رواناب سطحی بر ضریب مانینگ کانال‌ ابوذر پرداخته شده است. برای این منظور از داده‎های اندازه‎گیری شده در یالادست و پایین‎دست محدوده مورد بررسی قبل و بعد از انجام لایروبی این کانال در تاریخ 18 تیر سال 1402 استفاده شده و ضریب مانینگ به وسیله مدلسازی در نرم‎افزار mike11 تعیین شده است. در این مقاله نتایج ضرایب مانینگ بدست آمده با دو سری داده اندازه‎گیری شده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. برای اندازه‎گیری سطح آب از دو حسگر فراصوتی استفاده شده و داده‎های سطح آب در فواصل زمانی 15 دقیقه ثبت شده است. ابتدا به وسیله سطح‌سنج‌های فراصوتی اقدام به اندازه‎گیری سطح آب در بالادست و پایین‎دست بازه مطالعاتی در فواصل زمانی 15 دقیقه شده است. سپس سری زمانی برداشت شده به عنوان داده‎های شرایط مرزی بالادست و پایین‎دست به مدل داده شده و ضرایب مانینگ برای آن واسنجی شده است. نتایج بدست آمده نشان دهنده کاهش 26/5 درصدی در ضریب مانینگ بعد از عملیات لایروبی بوده است. این به این معناست که کاهش ضریب مانینگ در این کانال باعث کارایی بیشتر، افزایش ظرفیت انتقال آب، کاهش انرژی اصطکاکی کانال، کاهش خطر انسداد کانال و بهبود کیفیت آب کانال می‌شود.