بررسی مقایسه ای نیروهای لرزه ای طراحی دیافراگم های بتنی مسلح درجا درآیین نامه های مختلف

دیافراگم ها اعضای باربر جانبی افقی در سازه ها هستند که علاوه بر تحمل بارهای ثقلی، نقشی حیاتی در انتقال بارهای لرزه ای به اعضای قائم مقاوم در برابر بار جانبی همانند ستون ها و دیوارهای برشی و یا مهاربندها ایفا می کنند . ضروریست دیافراگم ها به صورتی طراحی گردند که در مسیر انتقال بار به اعضای قائم اختلالی ایجاد نگردد . در محاسبه نیروهای دیافراگم رویکردهای متفاوتی در آیین نامه های مختلف وجود دارد. یکی از این تفاوت ها اثر جنس و نوع دیافراگم است. به طور مثال در روش جایگزین، آیین نامه بارگذاری آمریکا [1] ضرایب کاهش نیروی دیافراگم را با توجه به نوع دیافراگم ارائه می دهد در حالیکه در روش عمومی همین آیین نامه و در روش آیین نامه بارگذاری لرزه ای نیوزیلند [2] برای تمام دیافراگم ها فقط یک روش محاسبه نیرو را در نظر می گیرند. در این مقاله به بررسی و مقایسه روش های محاسبه نیروی دیافراگم های بتنی مسلح درجا در آیین نامه های بارگذاری آمریکا [1] و نیوزیلند [2] بعنوان آیین نامه های تراز اول در طراحی لرزه ای پرداخته می شود و به صورت جزئی نگر به تفاوت روش های این دو آیین نامه اشاره خواهد شد.