بررسی تاثیر انوع الیاف پلیمری (تفکیکی و ترکیبی) در خواص دوام روسازی بتنی ecc

امروزه استفاده از مواد کامپوزیتی سیمانی مسلح به الیاف جهت استفاده در روسازی با توجه به داشتن نتایج مطلوب و قابل قبولی در خواص مکانیکی و دوام رواج یافته است. به طور کلی، وجود الیاف در ملات ضمن افزایش استحکام خمشی، موجب کنترل ترک خوردگی در بتن می شود. هدف از این پژوهش بومی سازی کامپوزیت سیمانی مهندسی شده یا ecc با جایگزینی ماده شبه-سیمانی سرباره و همچنین بررسی نقش الیاف در خواص دوام این بتن است. در این پژوهش به منظور ساخت بتن ecc، پروتکل های ساخت مورد بررسی قرارگرفت و پس از ساخت نمونه های اولیه، مشخص شد که باید مصالح درشت دانه در فرآیند اختلاط حذف گردد. خواص دوام بتن عادی، بتن هوازا و بتن های ecc (استفاده از الیاف پلی وینیل الکل (pva) و پلی پروپیلن (pp) با نسبت 2% حجم مواد سیمانی و ترکیبی از هردو، هریک با نسبت 1% حجم موادسیمانی و نیز جایگزینی سرباره کوره آهن گدازی به عنوان ماده شبه سیمانی در ترکیب با سیمان به نسبت حجمی 50%) با انجام آزمون های جذب آب نیم ساعته و 24 ساعته، نفوذپذیری تحت فشار آب، دوام بتن تحت تاثیر سیکل های یخ زدن- آب شدن بر روی طرح های اختلاط انجام شده است. نتایج نشان می دهد که کامپوزیت سیمانی مهندسی شده (ecc) به علت استفاده از الیاف، حذف درشت دانه و طرح اختلاط مخصوص، جذب آب و نفوذ پذیری پایینی داشته و همچنین مقاومت بسیار بالایی در برابر عمل یخ زدن- آب شدن از خود نشان داده است؛ به نحوی که از لحاظ تغییرات طولی و عرضی هیچ گونه تغییری در هیچ یک از طرح ها ایجاد نشده است. همچنین ترکیب الیاف pp و pva باعث شده که بهترین عملکرد بتن در برابر یخ بندان به ثبت برسد به گونه ای که ضریب دوام نسبی بتن با عدد90، بدون خرابی و ترک خوردگی سطحی به ثبت رسیده است. نتایج بتن ecc نسبت به بتن عادی حاکی از آن است که دوام این بتن به طرز قابل ملاحظه ای بهبود یافته است. هرچند بتن هوازا خواص دوام را بهبود می بخشد اما بتن ecc علی رغم عدم استفاده از ماده هوازا، حجم سیمان بیشتر، جایگزین مواد سیمانی با اندازه ریزتر، کاهش مصرف آب و حذف مصالح سنگی درشت دانه باعث بهبود مقاومت بتن در شرایط یخ زدن- آب شدن شده است.