بررسی عملکرد حسگرهای خودتشخیص بتنی به عنوان حسگر دما

حسگرهای بتنی با قابلیت خودتشخیصی، قابلیت نظارت و ارزیابی سلامت خود را دارند؛ عملکرد و پاسخ این حسگرها در سازه‌های پر اهمیت، به‌ویژه زیرساخت‌های بتنی، بسیار حائز اهمیت است. تغییرات در حسگر بتن ممکن است ناشی از نیروهای خارجی یا اقدامات محیطی باشند به نحوی که باعث آشفتگی در شبکه رسانایی می‌شوند. با استفاده از این اصل، می‌توان تنش (یا نیرو)، کرنش (یا تغییر شکل)، ترک، آسیب، دما و رطوبت را در شرایط استاتیکی و دینامیکی تشخیص داد. برای بررسی دقیق رفتار و عملکرد حسگرهای بتنی و افزایش اعتبار خروجی‌های این نوع حسگر، لازم است متغیرهای تاثیرگذار بر رفتار حسگرشناسایی و شرایط محیطی از جمله دما و رطوبت با دقت بالا و پایداری طولانی مدت اندازه‌گیری شوند. در این تحقیق به بررسی عملکرد پاسخ حسگرهای بتنی در شرایط دمایی متفاوت تحت تاثیر شرایط گرمایشی و سرمایشی در بازه‌ی (-18 تا 80+ درجه سانتی‌گراد) پرداخته شده است از طرفی با تعبیه این حسگر در ملات بتن روند تغییرات الکتریکی و پاسخ حسگر در 6 ساعت اول بتن‌ریزی برداشت و دقت برداشت حسگر توسط مقایسه با مقادیر برداشت شده توسط حسگرهای فوق حساس pt100 ارزیابی شد. نتایج نشان می‌دهد که دما با مقاومت الکتریکی رابطه معکوس دارد و این اثر در زمینه کاربردی حسگرهای بتنی به جهت استفاده در مناظق با شرایط دمایی شدید امروزه مورد توجه بسیاری از محققین قرار گرفته است. در این راستا گرمای فرایند هیدراسیون سیمان توسط حسگرهای بتنی و حسگر pt100 اندازه گیری شد. نتایج نشان دهنده قابلیت بالای حسگرهای بتنی در تشخیص تغییرات حرارت بتن ناشی از فرایند هیدراسیون سیمان را نشان می دهد.