تاثیر پاشش ماده ی عمل آوری در مقادیر مختلف بر تغییر رفتار ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری در مخلوط های بتنی در شرایط محیطی سخت

ترک خوردگی مخلوط های بتنی از جمله خرابی های شایع در سازه های بتنی محسوب شده که می تواند منجر به شکست موضعی و کلی سازه گردد. ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری یکی از ترک خوردگی های شایع در سازه های بتنی به خصوص ساز های بتنی مسطح بوده که در ساعات اولیه پس از ساخت بتن به وجود آمده و منجر به ایجاد خرابی در بتن می گردد. استفاده از روش ها و مصالح نوین به منظور کنترل و کاهش این نوع ترک خوردگی ها در شرایط محیطی سخت از نظر ترک خوردگی، به منظور افزایش دوام و عملکرد سازه های بتنی اهمیت پیدا می کند. از این نظر، تحقیق حاضر به بررسی تاثیر پاشش ماده ی عمل آوری در مقادیر مختلف بر تغییر رفتار ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری در مخلوط های بتنی در شرایط محیطی سخت می پردازد. ماده ی عمل آوری در مقادیر پاشش 100، 200 و 300 گرم در متر مربع سطح سازه ی بتنی در مخلوط بتنی شاهد مورد استفاده قرار گرفت. ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری مطابق با روش استاندارد astm c1579 ارزیابی شده و با استفاده از تحلیل تصاویر دیجیتال، متوسط عرض، طول و مساحت ترک خوردگی طرح های اختلاط بتن شاهد و حاوی ماده ی عمل آوری در مقادیر پاشش مختلف تعیین شد. نتایج به دست آمده، حاکی از آن بود که پاشش ماده ی عمل آوری و میزان پاشش آن تاثیر چشمگیری در کنترل و کاهش ترک خوردگی داشته به طوری منجر به کاهش متوسط عرض، طول و مساحت ترک خوردگی به ترتیب حداکثر تا میزان 92، 90 و 96 درصد گردید. اما، پس از پاشش ماده ی عمل آوری در یک میزان مشخص (در اینجا 300 گرم در متر مربع)، روند کاهشی شدت ترک خوردگی ثابت مانده، در نتیجه میزان پاشش 200 گرم در متر مربع، مقدار مناسب به منظور کاهش حداکثری شدت ترک خوردگی برای ماده عمل آوری مورد بررسی در این تحقیق، در نظر گرفته شد. همچنین مشاهده شد که پاشش ماده ی عمل آوری بر تغییرات طولی و عرضی ترک خوردگی تاثیر محسوس داشته و منجر به کاهش هر دو متغیر هندسی ترک خوردگی می گردد.