ارزیابی اثر افزودنی‌های معدنی رایج بر رئولوژی بتن‌ فوق‌توانمند – مروری بر تحقیقات گذشته

امروزه با توجه به اهمیت مفاهیمی چون مقاومت فشاری، خمشی و کششی مطلوب، عدم گسیختگی ترد و ایجاد شکل‌پذیری زیاد در مقاومت‌های بالا، دوام کافی در شرایط مختلف از جمله انواع مخاطرات فیزیکی، شیمیایی، آتش‌سوزی و همچنین هزینه‌های چرخه عمر و... استفاده از بتن فوق‌توانمند جایگاه ویژه‌ای در دنیا پیدا کرده است. اما همانند بسیاری از مصالح دیگر، در کنار تمام نقاط قوت بتن فوق‌توانمند، کاستی‌هایی نیز مشاهده شده است. یکی از پیش پا افتاده‌ترین چالش‌های این نوع بتن، در حالت بتن تازه است؛ بدین صورت که به علت سفتی و لزج بودن بتن فوق‌توانمند به نسبت سایر بتن‌ها که ریشه در عوامل متعددی همچون نسبت آب به سیمان بسیار پایین و داشتن الیاف دارد، کار کردن با این بتن در حالت تازه با چالش‌هایی همراه است. از این چالش‌ها می‌توان به سخت‌تر شدن فرآیندهایی چون مخلوط کردن، جای‌دادن و تراکم بتن اشاره کرد که در نتیجه‌ی آن‌ها آثار منفی متعددی مانند ایجاد حباب‌های تصادفی و عدم توزیع و جهت‌گیری مناسب الیاف‌ها ظاهر خواهند شد و خود دلیلی خواهند بود بر افت مقاومت و دوام. بنابراین مطالعه موضوع رئولوژی بتن‌های فوق‌توانمند ضروری‌ست.یکی از زمینه‌های موجود برای بررسی خواص رئولوژیکی بتن فوق‌توانمند، تاثیر افزودنی‌های معدنی‌ست؛ به این معنا که می‌توان با اضافه و یا جایگزین کردن انواع افزودنی‌های معدنی به جای یکدیگر در طرح مخلوط بتن و به کارگیری روش‌هایی دقیق و یا کیفی همچون استفاده از رئومتر، آزمایش‌های جریان اسلامپ، قیف v، حلقه j و آزمایشاتی مشابه، تغییرات در خواص رئولوژیکی را سنجید. در این مقاله سعی شده‌است به مطالعات پیشین در این زمینه پرداخته شود. طبق بررسی‌ها، دیده شد عموما کاربرد افزودنی‌های معدنی مختلف منجر به افزایش سرعت کسب تنش تسلیم در بتن فوق‌توانمند شده است، که خود باعث کمتر شدن زمان استفاده مناسب از بتن در حالت تازه می‌شود. همچنین از قابل‌توجه‌ترین نتایج این بررسی می‌توان به بهبود کارایی در حضور پودر شیشه و تاثیر منفی خاکستر پوسته‌ برنج بر روانی اشاره داشت.