طرح جنگلداری چندمنظوره، رویکردی نوین به منظور جنگلکاری، حفاظت و توسعه توریسم در ناحیه رویشی ایرانی تورانی

پروژه های جنگل کاری و ایجاد پارک‌های جنگلی در مناطق خشک نیازمند انجام مطالعات دقیق منابع پایه شامل بررسی های اقلیمی، وضعیت منابع آب، بررسی شرایط خاک و زمین و تطبیق شرایط منطقه با نیازهای گونه های گیاهی و نیاز آبی آنها، تعیین حداقل و حداکثر دمای قابل تحمل برای گونه های گیاهی، بررسی آفات و بیماری‌ها و غیره است. مناطق خشک و نیمه خشک جنوب شهرستان ورامین یکی از مناطقی است که به دلیل شرایط فرسایش خاک و چرای مازاد دام و تخریب مراتع و پوشش گیاهی در اولویت جهت اجرای طرح‌های جنگل-داری چندمنظوره با رویکرد توسعه گردشگری و حفاظت است. بنابراین، هدف از این پژوهش ارزیابی جامعی از شرایط اکولوژیکی و اقتصادی و اجتماعی این منطقه و درنهایت اجرای طرح جنگل داری چندمنظوره با هدف حفاظتی، توسعه گردشگری و ارزیابی اثرات جنگل-کاری بر خاک و پوشش گیاهی است. ارزیابی توان محیط زیستی تفرج به روش روی هم گذاری نقشه های اکولوژیکی انجام شد. بدین منظور، نخست نقشه سازی عوامل اکولوژیکی شامل شیب، جهت، ارتفاع، تراکم پوشش گیاهی، بارش و دما و نیز بافت خاک انجام شد. سپس نقشه ها طبقه بندی و برحسب میزان مطلوبیت برای تفرج گسترده کدگذاری شده و روی هم گذاری شدند و درنهایت طبقات دارای توان درجه 1 و 2 و نامطلوب از تلفیق این لایه ها ایجاد و مناطق دارای توان معرفی شدند. درنهایت با بررسی نتایج ارزیابی توان اکولوژیک گردشگری و نتایج آنالیز خاک و نیز نتایج داده‌های اقتصادی و اجتماعی منطقه مورد بررسی، طرح جنگل داری چندمنظوره برای منطقه تهیه و مقرر شد که بخش اعظم منطقه شکرآباد به دلیل وجود توان بالقوه تفرج گسترده به این امر اختصاص یابد و سایر قسمت‌های مناطق فخرآباد و دولت آباد که در آنها وضعیت خاک تا حدی بهتر می‌باشد، به کاشت گونه های گیاهی سازگار با شرایط منطقه اختصاص یافته و سایر قسمت‌ها نیز به حفاظت و احیا خاک و پس از بهبود نسبی وضعیت خاک در مرحله بعد به فعالیت‌های مناسب دیگر اختصاص یابد.