بررسی راهکارهای خشک منظری در راستای سازگاری فضای سبز با اقلیم های گرم و خشک

رشد روزافزون جمعیت نیازشهرهای امروزی را به فضاهای سبز و پارک ها افزایش داده است و از آنجایی که توسعه فضای سبز ارتباط مستقیم با مصرف آب دارد،کمبود منابع آب برای آبیاری اینگونه فضاها از مشکلات اصلی بیشتر مناطق می باشد ، در سالهای اخیر کاهش نزولات جوی و منابع آبی و بروز پدیده خشکسالی در اکثر نقاط کشور به چالش قابل توجهی تبدیل شده است و این مسئله در شهرهای کم بارش مجاور کویر چشم گیرتر می باشد از این رو نگرش ایجاد الگوی کشت پایدار در فضای سبز شهری بیش از گذشته باید مد نظر و توجه قرار گیرد . علاوه بر حفظ منابع، در راستای ایجاد فضای سبز پایدار و پویا به وسیله تغییر الگوی کشت،استفاده از گونه های بومی ، گیاهان مقاوم به خشکی و کم آب بر ، راهکارهایی چون استفاده از آب غیر شرب ، طراحی هوشمندانه و هدفمند با هدف استفاده بهینه از منابع، بهبود وضعیت خاک نیز موثر خواهد بود. در این میان وجود برخی مسایل و مشکلات مختلف در رابطه با جنبه های کیفی ساخت فضاهای سبز درشهرهای اقلیم گرم و خشک ایران نیازمند توجه بسیار است آنچه مسلم است باید دانش طراحی منظر و فضای سبز به سمتی پیش برود که با وجود چالش های متعدد شهرهای با اقلیم گرم و خشک، حداکثرمیزان فضای سبزممکن را ایجاد نماید. بنابراین مفهومی از طراحی منظر سازگار با مناطق خشک تحت عنوان رویکرد خشک منظری می تواند بدون آسیب رساندن به کیفیت و زیبایی محیط در رفع این مشکل تاثیرگذار باشد.