بررسی تاثیر عوامل نهادی بر صادرات فولاد کشورهای در حال توسعه منتخب با استفاده از مدل جاذبه

هدف اصلی در این پژوهش بررسی تاثیر عوامل نهادی بر صادرات فولاد کشورهای در حال توسعه منتخب با استفاده از مدل جاذبه میباشد. تحقیق حاضر در گستره کشورهای در حال توسعه منتخب در دو رده بالا و متوسط براساس معیار hdi برگرفته از گزارش از سایت سازمان ملل متحد در بازه زمانی سال‌های 2005 تا 2012 انجام شده است. کشورهای در حال توسعه بالا منتخب مشتمل بر کشورهای ارمنستان، آذربایجان، بحرین، برزیل، کلمبیا، اکوادور، ایران، قزاقستان، لبنان، مالزی، مکزیک، عمان، روسیه، عربستان صعودی، ترکیه، تونس، اوکراین، اوروگوئه و ونزوئلا هستند و کشورهای در حال توسعه رده متوسط منتخب عبارتند از کشورهای بلیز، بولیوی، چین، جمهوری دومینیکن، مصر، غنا، هندوستان، اندونزی، عراق، اردن، قرقیزستان، مالدیو، نیکاراگوئه، پاراگوئه، پاکستان، فیلیپین، تایلند و ویتنام است. در نهایت پس از انجام آزمونهای مانایی و ایستایی و آزمون چاو تخمین از روش داده های تلفیقی انجام میشود و نتیجه گیری میشود که اولا در تمام کشور های مورد بررسی تولید ناخالص ملی تاثیر مثبت بر صادرات فولاد دارد و مجذورفاصله بین پایتخت کشورها تاثیر منفی بر صادرات فولاد دارد. همچنین برای هر دو گروه کشورها نتیجه گیری میشود که تاثیر عوامل نهادی تسهیلگر تجارت کشورهای صادرکننده بر حجم یا ارزش صادرات مثبت ارزیابی می‌شود و تاثیر کیفیت قوانین و مقررات صدور بر حجم یا ارزش صادرات مثبت ارزیابی می‌گردد همچنین تاثیر عوامل نهادی تسهیلگر تجارت، کیفیت قوانین و مقررات صدور و زیرساخت های کشور واردکننده در کشورهای در حال توسعه پیشرو بیشتر از کشورهای در حال توسعه میانه است. اما در هر دو گروه کشور ها تاثیر زیرساخت‌های کشور واردکننده بر حجم یا ارزش صادرات مثبت ارزیابی نمی شود.