توسعه منابع انسانی و اهمیت آن در اکو سیستم نوآوری

این مقاله با هدف توسعه منابع انسانی و اهمیت آن در اکو سیستم نوآوری شکل گرفته است. از اکوسیستم نوآوری تعاریف متعدد و متفاوت از حیث چشم‌انداز، دامنه و جزئیات ارائه شده‌است. در اینجا، بخش عمده‌ای از این تعاریف ارائه می‌گردد: هم افزایی پیچیده بین طیف متنوعی از تلاش‌های همکارانه بین نیروی انسانی سازمان که نوآوری را به سازمان می‌رساند. در دنیای درحال تحول و پیشرفت امروز، کامیابی ازآن جوامع و سازمان هایی است که بین منابع کمیاب و قابلیت های مدیریتی و توانمندی های منابع انسانی خود روابط معناداری برقرار کنند (مک میلان، 1987). مدیران نمی‌توانند ازکارکنان خود انتظار نتایج عالی داشته باشند، مگر آن که زمینه‌های ایجاد چنین نتایجی را در کارکنان خود ایجاد کنند (هایتون، 2005). به عبارتی دیگر جامعه و سازمانی می‌تواند در مسیر توسعه و پیشرفت، حرکت رو به جلو و با شتابی داشته باشد که با ایجاد بسترهای لازم، منابع انسانی خود را به دانش و مهارهای لازم تجهیز کند تا آن ها با استفاده از این توانمندی ارزشمند، سایر منابع جامعه و سازمان را به سوی حصول رشد و توسعه هدایت کنند (مک میلان، 1987). در طراحی اکوسیستم نوآوری باید ساختاری طراحی شود تا بازیگران، نقش‌ها و ارتباطات، قوانین و آیین‌نامه‌ها، مدل‌های حکمرانی و حاکمیتی، پیشران‌ها و فرایندهای جذب و نگهداشت بازیگران تعیین شود. به‌طور کلی می‌توان اکوسیستم نوآوری را چنین تعریف نمود: شبکه‌‌ای از سازمان‌های به هم پیوسته که پیرامون یک نقطه‌ی کانونی شکل گرفته و ترکیبی از تولیدکنندگان، مصرف‌‌کنندگان و بخش‌های جانبی دیگر است و بر توسعه‌ی ارزش‌های جدید از طریق نوآوری تاکید دارد. کمتر از صد سال از کاربرد اصطلاح اکوسیستم برای اولین بار می‌گذرد. این واژه به اجزای فیزیکی و بیولوژیکی تشکیل دهنده یک محیط معین اشاره دارد. محیط معین در واقع محیطی است که مربوط به یک موضوع خاص باشد. برای مثال اکوسیستم فناوری، شامل تمام زیرمجموعه‌ها، روابط و شبکه‌های مرتبط با فناوری شامل ایده، ساخت، عرضه‌کنندگان، مشتریان و تمام مفاهیم، اشیا و اشخاصی است که با موضوع فناوری سر و کار دارند. در تحقیقات مدیریتی اصطلاح اکوسیستم در برگیرنده‌ی شبکه‌‌ای از سازمان‌های به هم پیوسته است. این شبکه پیرامون یک نقطه‌ی کانونی شکل گرفته و به صورت مرتبط با هم عمل می‌کنند.