دیدگاه‌های جدید درباره اکوسیستمهای نوآوری و سازگاری آنها با اهداف توسعه پایدار

اکوسیستم‌های نوآوری می‌توانند به صورت ارگانیک ظاهر شوند و رشد کنند، اما می‌توان این فرآیند را از طریق مداخله آگاهانه نیز مدیریت کرد. بنابراین، این پژوهش انگیزه‌ها و انتظارات متفاوتی را برای هر گروه از بازیگران مشاهده می‌کند. فقدان همسویی بین بازیگران می‌تواند تاثیر منفی بر توسعه اکوسیستم‌های نوآوری داشته باشد. هدف این مطالعه تحلیل استراتژی‌های هماهنگی بازیگران در طول چرخه حیات اکوسیستم‌های نوآوری است. این مطالعه مدلی را برای هماهنگی اکوسیستم‌های نوآوری بر اساس پیش‌زمینه‌های نظری چرخه حیات اکوسیستم و هماهنگی اکوسیستم ایجاد و پیشنهاد می‌کند. این مطالعه استدلال می‌کند که هر مرحله از چرخه زندگی یک اکوسیستم نوآوری - شروع، راه‌اندازی، رشد و بلوغ - نیازمند استراتژی‌های هماهنگی متفاوتی است. در ابتدا، شبکه‌ها ساده‌تر هستند و بنابراین مسائل هماهنگی کمتر دشوار است. با این حال، همانطور که اکوسیستم تکامل می‌یابد و پیچیدگی شبکه‌ها افزایش می‌یابد، به استراتژی پیچیده‌تری مانند هماهنگ‌سازی یا رقص آرایی نیاز است. این یک مطالعه نظری است که تحقیقات بیشتری را برای آزمایش این مدل توصیه می‌کند. درک هماهنگی و مراحل چرخه حیات یک اکوسیستم نوآوری می‌تواند بازیگران را در طراحی استراتژی‌های توسعه اکوسیستم ها راهنمایی کند. چارچوب پیشنهادی می‌تواند از استراتژی‌هایی برای مشارکت جامعه مدنی در اقدامات توسعه اکوسیستم‌های نوآوری حمایت کند. این مطالعه چارچوبی برای درک بهتر استراتژی‌های هماهنگی با در نظر گرفتن مراحل چرخه زندگی یک اکوسیستم نوآوری ارائه می‌کند.