رابطه ظرفیت جذب با عملکرد نوآورانه شرکت: با نقش میانجی نوآوری باز (مورد کاوی: کارکنان شرکت های دانش بنیان واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران)

ظرفیت جذب به عنوان مکانیسمی برای شناسایی، جذب و بکارگیری دانش جدید و عاملی مهم که منجر به دستیابی عملکرد نوآورانه می شود. لذا هدف این پژوهش، بررسی رابطه ظرفیت جذب با عملکرد نوآورانه شرکت با نقش میانجی نوآوری باز است؛ که از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش جمع‌آوری داده‌ها از نوع توصیفی- پیمایشی است جامعه آماری دربرگیرنده 250 نفر از کارکنان شرکت های دانش بنیان واقع در پارک علم و فناوری دانشگاه تهران است که با استفاده از جدول دمورگان و روش نمونه‌گیری تصادفی ساده 148 نفر حجم نمونه در نظر گرفته شده است. داده‌های لازم از طریق پرسشنامه استاندارد جمع‌آوری شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش مدل‌ سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی استفاده شد که به این منظور نرم‌افزاری آماری pls smart بکار گرفته شده است. نتایج پژوهش بیانگر تایید فرضیه اصلی رابطه ظرفیت جذب با عملکرد نوآورانه شرکت را نشان داد فرضیات فرعی پژوهش ظرفیت جذب بالقوه، ظرفیت جذب بالفعل و نوآوری باز با عملکرد نوآورانه شرکت، ظرفیت جذب بر نوآوری باز و همچنین ظرفیت جذب از طریق متغیر میانجی نوآوری باز با عملکرد نوآورانه شرکت رابطه معناداری دارد.