شهر هوشمند از طریق همکاری تکنولوژیک در چارچوب نوآوری باز

گسترش مداوم فناوری‌های اینترنت اشیا (iot) فرصت‌های جدیدی را باز می‌کند و یکی از قابل توجه‌ترین کاربردها مربوط به پارادایم شهر هوشمند است که به طور مداوم در حال تکامل است. به طور کلی، می توان آن را به عنوان ادغام اینترنت اشیا و فناوری های ارتباطی اطلاعات (ict) در مدیریت شهری، با هدف رسیدگی به رشد تصاعدی شهرنشینی و جمعیت، در نتیجه افزایش قابل توجه کیفیت زندگی مردم تعریف کرد. این تحقیق بررسی می‌کند که آیا نوآوری‌های شهر هوشمند از طریق همکاری تکنولوژیک در چارچوب نوآوری باز می‌توانند پایداری شهری را در سه حوزه کلیدی افزایش دهند: بهره‌وری منابع، اثرات محیطی و کیفیت زندگی. از طریق یک روش ترکیبی شامل بررسی ادبیات، مطالعه موردی، تجزیه و تحلیل داده‌ها و مصاحبه‌های تخصصی ، این فرضیه‌ها را آزمایش می‌کنیم که فناوری‌های شهر هوشمند به طور قابل توجهی پایداری را در این مناطق بهبود می‌بخشند. نتایج ما نشان می‌دهد که ابتکارات شهر هوشمند منجر به پیشرفت‌های قابل‌توجهی از جمله کاهش مصرف انرژی، کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، حمل و نقل بهینه، بهبود مدیریت زباله و بهبود رضایت ساکنان شده است. هر دو تحلیل کمی و کیفی این یافته ها را تایید می کنند. به طور کلی، این تحقیق نشان می‌دهد که ادغام اینترنت اشیا، تجزیه و تحلیل داده‌ها، پلتفرم‌های مشارکت شهروندان و سایر ابزارهای شهر هوشمند می‌تواند به طور قابل‌توجهی شهرها را به پایداری بیشتر تبدیل کند. با استفاده از این فناوری‌ها، شهرها می‌توانند به طور موثر چالش‌های شهرنشینی را برطرف کنند و محیط‌های شهری کارآمد، سازگار با محیط زیست و قابل زندگی ایجاد کنند