اثر انرژی‌های تجدیدپذیر و تجدیدناپدیر بر انتشار co2 در ایران و کشورهای با درآمد متوسط

مقدمه و هدف: انرژی، محیط زیست و اقتصاد سه مولفه مهم برای توسعه هر کشوری در جهان هستند. استفاده از انرژی در اقتصاد جهانی نه تنها برای استفاده فعلی بلکه برای نیازهای آینده نیز اجتناب ناپذیر است. با این حال افزایش مصرف انرژی سبب افزایش انتشار دی اکسید کربن (co2) شده است و مشکلات زیست محیطی جدی ایجاد کرده است. از این رو معرفی منابع انرژی مدرن و تجدیدپذیر برای کنترل سطح انتشار co2 بدون تاثیر مخرب بر رشد اقتصادی و همچنین محیط زیست، امری ضروری است. با این حال، در کشورهای در حال توسعه، محرک های اصلی افزایش انتشار co2 نظیر حمل و نقل، کشاورزی، صنعت و خدمات با استفاده از انرژی های تجدیدناپذیر کماکان به آلایندگی می پردازند. به همین دلیل امروزه آلودگی به یکی از چالش‌های اصلی مدیریتی کشورها تبدیل‌شده است، به‌طوری ‌که کشورها علاوه بر سیاست‌ها و اقدامات درون مرزی، سازمان‌دهی آلودگی را در حوزه‌ بین‌المللی نیز دنبال می‌کنند. مواد و روش‌ها: مقاله حاضر با استفاده از داده‌های تابلویی به دنبال پاسخ به این سوال است که انرژی‌های تجدیدپذیر بر آلودگی هوا در کشورهای متوسط درآمد به رو بالا و درآمد متوسط رو به پایین در دوره 2020-1990 اثری داشته است. ضرایب بلندمدت از مدل پژوهش تصریح و با روش‌ میانگین گروهی تعمیم یافته (amg) برآورد شده اند.یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که رشد درآمد سرانه و تشدید مصرف انرژی های تجدیدناپدیر منجر به افزایش انتشار آلاینده co2 و افزایش مصرف انرژی های تجدیدپذیر سبب کاهش انتشار آلاینده co2در بلندمدت می شود. در مورد متغیر توسعه مالی نیز ضریب برآوردی در گروه درآمدی متوسط رو به بالا منفی و در گروه درآمدی متوسط رو به پایین بی معناست. همچنین ضرایب برآوردی متغیر درجه باز بودن اقتصاد در هر دو گروه درآمدی از لحاظ آماری معنادار نیستند. بحث و نتیجه‌گیری: دولت‌ها می بایست بطور همزمان سیاست هایی را به منظور سرمایه گداری جهت جایگزینی انرژی های تجدیدپدیر با منابع رایج و جلوگیری از کاهش رشد اقتصادی در این مسیر بکار گیرند. همچنین ضرورت توجه به افزایش بهره وری انرژی و کاهش اتلاف آن در کلیه بخش ها در این کشورها وجود دارد.