ارائه مدل مفهومی مبتنی بر شاخص‌های شبکه‌سازی در پارک‌های علم و فناوری

پارک‌های علم و فناوری به عنوان یکی از کنش‌گران و بازیگران اصلی اکوسیستم نوآوری و فناوری؛ با هدف توسعۀ اقتصاد دانش‌بنیان، افزایش نوآوری فناورانه، مدیریت جریان فناوری و اشتغال‌زایی متخصصین بوجود آمده اند. در سال‌های اخیر ایجاد و توسعه پارک های علم و فناوری شتاب قابل ملاحظه ای داشته و نقش و تاثیر این موسسات و کارکردهای متنوع آنان به عنوان بخشی از زیرساخت های نوآوری و فناوری بر رشد و توسعه اقتصاد دانش بنیان روز به روز نمایان تر می‌گردد. کارآئی و اثربخشی عملکرد پارک ها در فرایند تعامل و همکاری با دیگر بازیگران زیست بوم نوآوری و فناوری از جمله دانشگاه‌ها و موسسات تحقیق و توسعه، مراکز صنعتی و ارتباط با محیط تقویت می‌شود. از این رو بررسی و شناخت فرایند شبکه سازی در پارک های علم و فناوری بسیار حائز اهمیت است. هدف این پژوهش شناسایی شاخص های شبکه سازی و ارائۀ مدل مفهومی شبکه‌سازی در پارک‌های علم و فناوری است. رویکرد این تحقیق فراترکیب بوده که در آن از روش باروسو و سندلوسکی استفاده شده است. شاخص های اصلی شامل ارتقاء سطح محصولات، اطلاعات، افزایش سهم بازار، اهداف (اهداف پارک، اهداف اجتماعی- اقتصادی و زیست محیطی)، ایجاد ارزش، بهره برداری از فرصت های موجود در پارک، بهینه‌سازی منابع، توسعه محصول جدید، دانش اعم از دانش بازار؛ شرکا و هم آفرینی دانش، عملکرد بین المللی و تجاری پارک، فرصت سازی به واسطه بازار، مدیریت، نیاز به منابع و منابع عملیاتی، ایجاد و توسعه روابط و یادگیری سازمانی هستند.