مدل‌های رویکرد سازنده‌گرایی و تبیین دلالت‌های تربیتی آن

هدف از پژوهش حاضر بررسی مدل‌های رویکرد سازنده‌گرایی و تبیین دلالت‌های تربیتی آن می‌باشد. روش پژوهش کیفی و از نوع تحلیل مفهوم می‌باشد. با این توضیح که با نظر به مفهوم سازنده‌گرایی و مولفه ها و عناصر تحقق آن ، مفهوم تعلیم و تربیت مورد نظر سازنده‌گرایی تبیین و مولفه های مفهومی آن با استفاده از روش مفهوم پردازی روشن می گردد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که استفاده فعالیت‌های اصیل یادگیری در کلاس درس یکی از روش های مهمی است که باید به آن توجه شود. فعالیت‎‌های اصیل یا تکلیف‌های اصیل آن موقعیت‌های یادگیری هستند که به موقعیت‌های زندگی واقعی خارج از آموزشگاه شبیه‌اند یا در برگیرنده آنها هستند. اسفاده از یادگیری مبتنی بر مساله که در این روش، موقعیت‌های حل مساله واقعی مورد استفاده قرار میگیرند و یادگیرندگان به طور گروهی در شرایط واقعی زندگی به حل مسائلی می‌پردازند که یک راه حل واحد ندارند. با توجه به بررسی‌های صورت گرفته، تمام مدل‌های سازنده‌گرایی بر این اندیشه تاکید می‌کنند که دانش یک نقش انطباقی یا سازگارانه است. پس اگر قرار باشد که دانش قدرت سازگاری و کارکر د مفید را در فرد افزایش دهد، دانش مورد نظر باید معنی‌دار و به هدف و موقعیت یادگیری مربوط باشد. همچنین یکی از اصول زیربنای رویکرد سازنده‌گرایی و تار و پودی که نظریه‌های گوناگون این رویکرد را به هم پیوند می‌زند این است که یادگیرندگان در ساختن دانش و معنی فعال‌اند. در واقع دانش‌آموزان خود دانش و یادگیری خود را سامان می‌دهند و می‌سازند.