بررسی اثربخشی آموزش مهارت های خودراهبری بر خودتنظیمی و شفقت به خود در دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر اسد آباد

هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارت های خودراهبری بر خودتنظیمی و شفقت به خود در دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر اسد آباد بود. جامعه آماری جامعه آماری این پژوهش، شامل ‌کلیه دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهر اسد آباد در ‌سال‌ 1402-1403 به تعداد 230 نفر بود.از بین این دانش‌آموزان تعداد 30 دانش‌آموز به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در گروه‌های آزمایشی (15 دانش‌آموز) و کنترل (15 دانش‌آموز) گمارده شدند. روش تحقیق از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. برای گردآوری داده‌ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه‌های خودتنظیمی ویلکاکسون (2002) و پرسشنامه شفقت به خود نف (2003) استفاده شد. مداخله آموزش مهارت های خودراهبری به صورت گروهی و در 9 جلسه 45 دقیقه‌ای برای گروه آزمایش اجرا شد و به گروه کنترل، آموزشی داده نشد. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله آموزش مهارت های خودراهبری بر خودتنظیمی و شفقت به خود دانش آموزان اثربخش بود