رابطه بین حمایت اجتماعی وامید به زندگی با اضطراب مرگ و اضطراب کرونا سالمندان در دوران پسا کرونا

پژوهش حاضر با عنوان رابطه بین حمایت اجتماعی وامید به زندگی با اضطراب مرگ و اضطراب کرونا سالمندان در دوران پسا کرونا ، از نظر هدف، کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش، جزء پژوهش های توصیفی ازنوع همبستگی می باشد. جامعه آماری کلیه سالمندان(60 تا 80 سال) شهرستان جویبار که تعداد 6206 نفر می باشند. حجم نمونه آماری با توجه به جدول کرجسی و مورگان تعداد 361 نفر که به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای ( بر حسب جنسیت )انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده های پژوهش چهارپرسشنامه استاندارد ارزیابی حمایت اجتماعی واکس( 1986)، امید به زندگی اسنایدر (1991)،اضطراب مرگ تمپلر(1970)واضطراب کرونا(cdas) در نمونه ایرانی علیپور و همکاران (1399)بود. تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها، در بخش آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون آزمون همبستگی پیرسون، با استفاده از برنامه نرم‌افزار آماری spss22 انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد:1- بین حمایت اجتماعی با اضطراب مرگ سالمندان در دوران پسا کرونا رابطه وجود دارد. 2- بین حمایت اجتماعی با اضطراب کرونا سالمندان در دوران پسا کرونا رابطه وجود دارد. 3-بین امید به زندگی با اضطراب مرگ سالمندان در دوران پسا کرونا رابطه وجود دارد. 4-بین امید به زندگی با اضطراب کرونا سالمندان در دوران پسا کرونا رابطه وجود دارد.