بررسی اثربخشی برنامه ترکیبی آموزش مستقیم و آگاهی واج شناسی بر کاهش غلط های املایی در دانش آموزان ابتدایی با اختلال یادگیری املا شهرستان فریدونکنار

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه ترکیبی آموزش مستقیم و آگاهی واج شناسی بر کاهش غلط های املایی در دانش آموزان ابتدایی با اختلال یادگیری املا بود. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بوده است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدایی شهر فریدونکنار در سال 1401-1400 به تعداد 4325 نفر بوده که از بین آنها 40 نفر به روش نمونه گیری در دسترس بر اساس پایه ای چهارم، پنجم و ششم انتخاب شدند که به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه اول شامل دانش آموزان با اختلال یادگیری 10 تا 12 ساله که در طی 13 جلسه 45 دقیقه ای تحت آموزش پروتکل برنامه ترکیبی آموزش مستقیم و آگاهی واج شناسی باعزت، نادری و ایزریفر(1391) قرار گرفتند؛ گروه دوم شامل دانش آموزان با اختلال یادگیری 10 تا 12 ساله شهر فریدونکنار که هیچ دخالتی در آنها صورت نگرفته است. در این پژوهش جهت بررسی توانایی املای دانش آموزان از آزمون املا محقق ساخته استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها پس از جمع آوری داده ها، در رایانه تحت برنامه spss24 ثبت و از آمار توصیفی که شامل توزیع فراوانی و درصد آن استفاده شد و در بخش آماراستباطی نیز به منظور پیداکردن اثربخشی بین مولفه های پژوهش از آزمون t مستقل استفاده گردید. نتایج نشان داد برنامه ترکیبی آموزش مستقیم و آگاهی واج شناسی بر کاهش غلط های املایی در دانش آموزان ابتدایی با اختلال یادگیری املا موثر بود به گونه ای که تفاوتی معنی داری بین متوسط غلط های املایی حساسیت شنوایی، حافظه شنیداری، خطای مربوط به آموزش، غلط های خطای مربوط به دقت و غلط های نارسانویسی دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون وجود داشت.