تحلیل تجربه پذیری در اشعار حافظ با تکیه بر اشعار ترغیبی

در آثار ادبی زبان فارسی، نویسندگان و شاعران فکوری وجود دارند که قصدشان از بیان شعر و خلق اثر، نه فقط ایجاد یک متن از منظر زیباشناختی، بلکه خود را صاحب جهان بینی دارای قابلیت تعمیم و گسترش می دانسته اند و این رسالت را در خود احساس می کردند تا با اشتراک گذاری آگاهیشان از راه و رسم درست زیستن، در ایجاد کیفیت بهتر در اندیشه و کردار جهانیان، گامی موثر برداشته باشند. پژوهش حاضر، پژوهش کاربردی به روش کتابخانه ای تحلیل محتوای تلفیقی (کمی و کیفی) است و بر اساس ماهیت داده ها از نوع پژوهش توصیفی- تحلیلی است. یک چهارم از غزلیات خواجه حافظ شیرازی در نسخه ی خلیل خطیب رهبر به صورت تصادفی، انتخاب شد و با مولفه ی تجربه پذیری مورد بررسی قرارگرفت. ابیاتی که دارای زبان ترغیبی بوده اند از هر غزل، شناسایی و جدا -سازی شد و پیشنهاد ارائه شده ی شاعر به مخاطبان، استخراج و دسته بندی گردید. حاصل این پژوهش، فارسی-زبانان را به سرمایه های فکری زبان، تاریخ و فرهنگ خود آگاه می کند. نتایج حاصل از این بررسی و تحقیق انجام گرفته، نشان می دهد مولفه ی گشودگی انسان به روی تجارب نامحدود و جدید یکی از برجسته ترین پیشنهادات ترغیبی اشعار حافظ به مخاطبان است.