آموزش درس تاریخ به روش یادگیری مشارکتی

آموزش و تدریس تاریخ در دانشگاه های کشور که به روش سنتی و شیوه سخنرانی صورت می گیرد با چالش های متعددی مواجه است. دو رویکرد در تدریس تاریخ وجود دارد: رویکرد محتوا بنیاد که در آن تدریس تاریخ به شیوه سنتی است و دیگری رویکرد مهارت بنیاد که برآموزش مهارت ها تاکید می ورزد. مقاله حاضر تجربه حاصل از آموزش تاریخ در دانشگاه فرهنگیان با تمرکز بر درس تاریخ انقلاب اسلامی ایران است به طوری که این درس به صورت کاربردی در زندگی دانشجویان تاثیر گذار باشد. در این پژوهش از روش «یادگیری مشارکتی» استفاده شده است. این روش دارای چند مرحله است: گروه بندی دانشجویان، برنامه ریزی (برنامه های اجباری و اختیاری)، نقد و بررسی و ارزشیابی فعالیت ها، چگونگی اجرای برنامه ها در این روش دانشجویان پیرامون درس ارائه شده، سوالاتی را مطرح می کنند و اعضای گروه می بایست بدان سوالات پاسخ دهند. سپس توضیحات اضافی و تکمیلی استاد یادداشت می گردد تا به پاورپوینت اضافه شود.از جمله نقاط قوت این روش: از توان فکری و خلاقیت دانشجویان استفاده ی زیادی گردید. دیگر آنکه با بیان و بررسی رابطه علی و معلولی بین رویدادهای تاریخی، و ارائه مستندات تاریخی، موضوعات تاریخی برای دانشجویان ملموس و خوشایند شد.