ارزیابی تحمل به شوری شنبلیله و گرمک در مرحله جوانه زنی بذر

شوری یکی از تنش های غیرزیستی مهم در مناطق خشک و نیمه خشک مانند ایران است. آب با کیفیت برای کشاورزی هر روز کاهش می یاید و به ناچار باید به سمت آبهای غیر متعارف مانند آب های شور رفت. جوانه زنی بذر یک پدیده زیستی است که معمولا با ظور ریشه چه خود را نشان می دهد. به‌منظور ارزیابی تحمل به شوری دو گیاه شنبلیله و گرمک در مرحله جوانه زنی بذر، پژوهشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. این تحقیق در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهان زراعی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشگاه رازی در سال 1397 اجرا شد. تیمار ها شامل سه سطح شوری صفر (شاهد)، 3/0- و 9/0- مگاپاسکال بودند. شوری باعث کاهش طول ساقه‌چه و ریشه‌چه در شنبلیله و گرمک شد. شوری ایجاد شده با کلرید سدیم تا 9/0- مگاپاسکال نتوانست در مرحله جوانه زنی بذر، درصد جوانه زنی بذر شنبلیله را کاهش دهد اما این پتانسیل اسمزی باعث صفر شدن درصد جوانه زنی بذر گرمک شد. لذا می‌توان گفت حساسیت گرمک به شوری بیشتر از شنبلیله است. ارزیابی جوانه زنی بذر شنبلیله در شوری بالاتر از 9/0- مگا پاسکال برای تحقیقات بعدی توصیه می‌گردد.