بررسی تاثیر سازه‌های(مولفه های) فردی و اجتماعی بر مدیریت و حکمرانی پایدار منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی دشت همدان – بهار)

مدیریت منابع آب زیرزمینی یک شرط لازم و حیاتی برای دستیابی به حکمرانی منابع آب می باشد. اگرچه اصول حکمرانی در زمینه‌های مختلف توسعه یافته است، اما دسترسی به آنها برای حکمرانی منابع آب تا کنون مغفول مانده است. مدیریت آب های زیرزمینی چالشی است که تحت تاثیر ابعاد مختلف فردی، اجتماعی، زیست محیطی و... قرار میگیرد. لذا در این مطالعه به بررسی ابعاد فردی و اجتماعی بر مدیریت و حکمرانی منابع آب زیرزمینی دشت همدان-بهار پرداخته شده است. برای این منظور از شاخص های دانش و اگاهی، نگرش، سرمایه اجتماعی و مدیریت منابع آب بر حکمرانی منابع آب سازمان oecd استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل 254 نفر از کشاورزان دشت همدان- بهار بودند. روش جمع‌آوری داده ها با استفاده از روش میدانی و ابزار پرسشنامه انجام پذیرفت و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss و smart pls.3 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتیجه برازش مدل کلی بر اساس معیار gof عدد 0/65 را بدست آمد که نشان از برازش بسیارعالی و قابل قبول مدل می‌باشد. همچنین نتایج حاصل از آماره آزمون t و ضرایب مسیر (β) نشان داد که سازههای سرمایه اجتماعی و دانش و آگاهی و نگرش از طریق میانجی‌گری مدیریت منابع آب، به ترتیب با مقادیر 0.64، 0.16 . 0.12 بیشترین و قویترین تاثیر را بر حکمرانی منابع آب زیرزمینی دشت همدان – بهار دارا می‌باشند. بنابراین، توجه و تقویت سرمایه اجتماعی افراد و جوامع محلی از طریق ارتقاء مهارت‌های اجتماعی، توانمندی‌های سازمانی، توانمندسازی مشارکتی و افزایش آگاهی جامعه درباره مسائل آب و روش‌های مدیریت، می توان به ایجاد یک چرخه حکمرانی مناسب و موثر دست یافت.