نقش به نژادی در بهبود کارایی مصرف آب در گیاهان زراعی

امروزه در جهان و در ایران، تنش خشکی مهم ترین عامل محدود کننده عملکرد گیاهان زراعی راهبردی از جمله گندم، جو، برنج و ذرت است. متاسفانه در سال‌های اخیر، بواسطه تغییرات نامطلوب شرایط آب و هوایی که منجر به بحرانی شدن مساله کمبود آب شده است، پیش بینی می شود که جنگ آینده جنگ آب خواهد بود. بر این اساس و با توجه به این‌که بخش عمده‌ای از آب قابل استفاده در ایران در بخش کشاورزی مصرف می‌شود، بنابراین عدم توجه به بهبود کارایی مصرف آب در این بخش موجب بروز یک بحران اکولوژیکی در آینده‌ای نه‌چندان دور خواهد شد. علی رغم وجود راه حل های مختلف به‌زراعی جهت بهبود کارایی مصرف آب، ولی استفاده از پتانسیل‌های به نژادی گیاهی، یک راه حل های بلند مدت، اقتصادی و طرفدار محیط زیست ارائه می‌دهد که سرمایه گذاری‌ها در جهت احداث سدهای مخزنی آب را کاهش می‌دهد. به طورکلی افزایش کارایی مصرف آب از طریق روش های به نژادی گیاهی، اساس ترین راه حل غلبه بر تنش کم آبی و مسائل متاثر از آن یعنی فقر، گرسنگی و مشکلات امنیت غذایی است که در این مقاله سعی بر این است که با معرفی برخی از صفات مهم و موثر در افزایش کارایی مصرف آب، گامی کوچک در این مسیر برداشته شود.