حل مستقیم مدل فازی مکان یابی پایانه های اتوبوس رانی با استفاده از الگوریتم ژنتیک چندهدفه و بابه کارگیری نامساوی کربهبودیافته

امروزه در بسیاری از جوامع، اتوبوس رانی به عنوان یکی از مهم ترین بخش های سیستم حمل ونقل عمومی، مورد توجه مردم قرار گرفته است. زمان سفر نسبتا زیاد و نامناسب، نداشتن برنامه مناسب حرکتی، عدم پوشش کامل مناطق شهری مصرف سوخت، استهلاک زیاد اتوبوس ها میزیان دسترسی ایستگاه ها و پایانه ها به عنوان مشکلات اصلی سیستم اتوبوس رانی شناخته می شود. از طرفی اضافه کردن امکانات و منابع به تنهایی راه بهبود سیستم و افزایش تقاضای آن نیست. بلکه در کنار آن، اصلاح سیستم واستفاده ی بهینه ازمنابع می تواند در ایجاد یک سیستم کارآمد موثر باشد. تجربه نشان می دهد یافتن راهکار هایی برای اصلاح و بهینه سازی نقش به سزایی در بهبود عملکرد کل سیستم حمل ونقل همگانی خواهد داشت. از این رو داشتن یک روش کارآمد برای ارزیابی عملکرد خطوط اتوبوس رانی با در نظر گرفتن هر دو جنبه عملکردی و فضایی ضروری است. در پژوهش های حوزه مکان یابی، تاکنون انواع زیادی از مسائل مکان یابی تخصیص بررسی شده اند تا بهترین الگوی مکانی تسهیلات را با توجه به معیارهای مختلفی از جمله هزینه، پوشش تقاضا، زمان و...پیدا کنند. یکی از مهم ترین عملیات ها در این زمینه تعیین موقعیت پایانه های اتوبوس رانی است. در این مقاله یک مدل جدید برای مشکل مکان یابی ترمینال اتوبوس-رانی با استفاده از تحلیل پوششی داده ها با رویکرد برنامه نویسی چند هدفه پیشنهاد می کنیم وبرای نزدیکی هرچه بیشتر نتایج به واقعیت پارامترپتانسیل ایستگاه ها را عددی فازی در نظر می گیریم زیرا در حالت قطعی در بیشتر مواقع این پارامتر با تعداد حقیقی افراد حاضر در ایستگاه ها متفاوت است. و در نهایت مدل را با استفاده الگوریتم ژنتیک چند هدفه حل می کنیم.