الگوی دولت قاره ای و پیامدهای آن بر راهبرد سیاست خارجی ایران در اورآسیا

از منظر ماهیت و هدف کنش، دولتها به سه دسته دولتهای قاره ای، دولت‌‌‌‌‌‌‌های مدنی و دولت‌‌‌‌‌‌‌های تجاری قابل تقسیم بندی هستند. دولت‌‌‌‌‌‌‌های قاره ای فارغ از سود و زیان صرف مادی به دنبال ایده و آرمان خاص خود، ژئوپلیتیک محور و امنیت جو هستند . برای این مدل از دولت‌‌‌‌‌‌‌ها پیگیری آرمان و ایده شان فراتر از هرچیزی اهمیت دارد. برای دولت‌‌‌‌‌‌‌های تجاری سود و زیان مادی مهمترین اولویت است و همه کنش خود را بر این اساس تنظیم می‌کنند این دولت‌‌‌‌‌‌‌ها عمدتا ژئواکونومیک محور هستند. اما دولتهای مدنی ضمن آنکه اهداف تجاری را دنبال می‌کنند میزانی مسئولیت در عرصه بین المللی برای خود قائل هستند و بخشی از کنش خود را بر اساس آن تعریف می‌کنند. با این اوصاف سوال پژوهش این است: ماهیت و الگوی کنشی ج.ا.ا در محیط اورآسیا با کدامیک از الگوهای زیر قابل انطباق است و این الگو چه پیامدهایی بر راهبرد سیاست خارجی ایران در محیط کلان اورآسیا داشته است؟. بنظر می‌رسد الگوی حاکم بر رفتار ج.ا. ا از نوع دولت قاره ای است؛ به‌نظر می‌رسد ایران در هارتلند از راهبرد موازنه‌گری نرم بهره می‌گیرد و در ریم لند از راهبرد موازنه گری سخت برای مقابله با تهدیدات مطروحه استفاده می‌کند. گرچه در خاورمیانه از راهبرد احاله مسئولیت برای مهار قدرت هژمونیک و ظرفیت‌‌‌‌‌‌‌های اسرائیل استفاده می‌کند. هدف این پژوهش بررسی کنش و ماهیت رفتاری ج.ا.ا با الگوی دولت قاره ای و پیامدهای آن بر راهبرد سیاست خارجی ایران در کلان منطقه اورآسیا می‌باشد. روش پژوهش مورد استفاده از نوع تطبیق نظریه با مورد با بهره‌گیری از رویکرد توصیفی – تحلیلی است.