سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دولت رئیسی (بر اساس مدل پیوستگی جیمز روزنا)

با توجه به اهمیت سیاست خارجی به عنوان اصلی‌ترین عامل ارتباط موثر کشورها با جهان پیرامون خود در نظام بین‌الملل، پژوهش حاضر در پی آن است تا سیاست خارجی دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران به ریاست سید ابراهیم رئیسی با شعار «دولت مردمی ایران قوی» را مورد بررسی قرار دهد. با وجود آنکه برخی از اصول حاکم بر سیاست خارجی همواره ثابت و بدون تغییر بوده است، اما در ادوار مختلف و با روی‌کار آمدن دولت‌ها همواره شاهد تغییراتی در ساختار تصمیمات اتخاذ شده بوده‌ایم. در طول دو سالی که از عمر دولت سیزدهم می‌گذرد، تعامل با دیگر کشورها، حفظ و ارتقای روابط با بازیگران، نقش آفرینی در سازمان‌های بین‌المللی و همچنین توجه ویژه‌ای که به منطقه‌گرایی و تاکید بر روابط سازنده با همسایگان دارد، نشانۀ وجود تغییر همراه با تداوم در آن می‌باشد. علی ایحال با این پیش‌زمینه در مقالۀ پیش‌رو، نویسندگان سعی نموده‌اند با رویکردی توصیفی_تحلیلی و با استفاده از چارچوب نظری «مدل پیوستگی جیمز روزنا»، که بر پایه‌ی پنج اصل تاثیر فرد، نقش، متغیرهای حکومتی، متغیر جامعه و محیط بین‌المللی می‌باشد، به واکاوی موضوع فوق پرداخته و میزان کارایی و تاثیر هر یک از متغیرها را به آزمایش بگذارند.