عوامل و پیامدهای از سرگیری روابط دیپلماتیک جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی

روابط ایران و عربستان سعودی از زمان آغاز تا کنون فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرده است. قطع روابط دیپلماتیک از سوی عربستان سعودی در دی ماه سال 1394 و برقراری مجدد روابط با میانجیگری چین در اواخر سال 1401یکی از نقاط عطف روابط دو کشور به شمار می‌رود. از آنجا که بین دو کشور در ابعاد مختلف ژئواستراتژیک، ژئوپلیتیک، ژئواکونومیک و ایدئولوژیک رقابت‌های پیدا و پنهانی وجود دارد که این رقابت‌ها گاهی به تقابل و تخاصم منجر می‌شوند بررسی عوامل و پیامدهای از سرگیری روابط دو کشور با وجود این رقابت‌ها و تنش‌ها حائز اهمیت است. بر این اساس، این مقاله هدف خود را شناخت عوامل موثر بر ازسرگیری روابط دو کشور و پیامدهای منطقه‌ای و بین‌المللی آن تعیین کرده است. در این مقاله داده‌ها با مراجعه به منابع کتابخانه‌ای و برخط گردآوری شده و با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته‌اند. بر اساس یافته‌های مقاله، عواملی مانند نیاز عربستان سعودی به ایجاد ثبات داخلی و منطقه‌ای برای پیشبرد اهداف اقتصادی بلندپروازانه و همچنین تقویت وجهه منطقه‌‌ای و بین‌المللی، انگیزه بالای چین برای تعریف نقش خود به عنوان بازیگر میانجی و دارای نفوذ در حوزه‌هایی که به طور سنتی تحت نفوذ آمریکا و انگلستان قرار دارد و نیاز این کشور به ثبات در منطقه برای سرمایه‌گذاری اقتصادی و در نهایت تمایل ایران به کاهش هزینه‌های امنیتی و جلوگیری از واگرایی در جهان اسلام مهمترین عوامل موثر بر از سرگیری روابط ایران و عربستان می‌باشند. تضعیف یا فروپاشی اتحادها و ائتلاف‌های مبتنی بر دوستی و دشمنی مانند طرح ناتوی عربی، گشایش در پرونده‌های منطقه‌ای مانند لبنان، سوریه و یمن و کند شدن روند عادی‌سازی رژیم‌صهیونیستی با کشورهای منطقه و کاهش و کم‌اثر شدن تحرکات این رژیم در منطقه خلیج فارس و ارتقاء جایگاه بین‌المللی چین، از پیامدهای از سرگیری روابط ایران و عربستان می‌باشند.