استراتژی جمهوری اسلامی ایران در هم‌گرایی امنیتی کشورهای حوزه خلیج‌فارس

خلیج‌فارس در طول تاریخ به علت آبادانی و داشتن حکومت‌های متمدن و امروزه نیز به دلایلی چون واقع‌شدن در بیضی جهانی انرژی، موقعیت استراتژیک، بازار مطلوب اقتصادی و تحولات سیاسی موردتوجه جهانی بوده و عمدتاً به علت وابستگی و گرایش کشورهای منطقه به غرب، به حضور این کشورها یا درگیری نیابتی آنان انجامیده چنانچه این منطقه از زمان جنگ جهانی دوم همواره در صدر اولویت‌های سیاست خارجی و امنیتی این کشورها بوده است. بر این اساس با دخالت کشورهای فرا منطقه‌ای گزینه‌های متعددی در خصوص آینده امنیتی خلیج‌فارس اجرا گردیده تا ضمن تثبیت حضور، از اجرای الگوهای امنیت مشارکتی دسته‌جمعی جلوگیری گردد. حال تحقیق حاضر قصد دارد با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی با پرداختن به اصلی‌ترین مولفه‌های تاثیرگذار در آینده امنیت خلیج‌فارس، به بررسی نقش جمهوری اسلامی ایران در پیاده‌سازی الگوی امنیت مشارکتی دسته‌جمعی در این منطقه بپردازد. نتایج یافته‌ها نشان می‌دهد که ایران به‌عنوان بزرگ‌ترین کشور خلیج‌فارس نیازمند این است که اهمیت ژئوپلیتیک خود را در نظام دگرگون شونده جهانی از راه ایجاد پیوندهای گسترده در روابط با کشورهای حاشیه خلیج‌فارس در ژرفای ژئوپلیتیک، ژئواستراتژیک و ژئواکونومیکی مشخص و کارایی بیش‌تری بخشد؛ و درنهایت دو فرضیه‌ای که عنوان می‌کردند-ایجاد الگوی امنیت مشارکت دسته‌جمعی تضمین‌کننده ایجاد امنیت در خلیج‌فارس خواهد بود؛ و «پیاده‌سازی هرگونه نظام امنیتی بدون حضور جمهوری اسلامی ایران منتج به نتیجه نخواهد شد.» تائید می‌شوند.