نقش آموزه‌های جرم‌شناسی صلح‌طلب در قضازدایی از جرایم فرهنگی

از پدیده های شایع در غالب نظامهای عدالت کیفری در سراسر جهان، «تورم کیفری» است که خود می تواند از یک سو، نتیحه ی غفلت قانونگذار هر کشور به اصول و مبانی جرم انگاری و از سوی دیگر، امری اجتناب ناپذیر و نتیجه ی پاسخ یا واکنش به نیازها ، هنجارها و فرهنگ حاکم در بستر جامعه در اعصار مختلف از سوی قانونگذار باشد. در این بین، ناتوانی قانونگذار در حذف یا تقلیل بسیاری از عناوین مجرمانه در جرایم حوزه فرهنگ، ناشی از ظهور و ایجاد روز افزون و گسترده ی جنبه های تقارن فرهنگ و فرآیندهای مجرمانه در زندگی اجتماعی معاصر است. در این راستا، جرم شناسی فرهنگی به عنوان گرایشی نوخاسته در جرم شناسی، در مقام تحلیل جرم بطور خاص، چهارچوب، سبک و پویایی خرده فرهنگهای غیرقانونی و منحرف و نقش آنها در وقوع جرم را بررسی می نماید و جرم شناسی صلح طلب نیز با ارائه ی راهکارها و و برنامه هایی نشات گرفته از مکتب عدالت ترمیمی، همچون ترویج راههای انسانی، غیر خشونت آمیز و علمی، با استفاده از ظرفیتهای فرهنگی هر کشور در صدد قضا زدایی از جرایم حوزه ی فرهنگ بر آمده است. از این رو، هدف نهایی این مقاله، پالایش دیدگاههای فعلی و تلاش برای ترسیم و ارائه راهکارهای عملی منطبق با شرایط اجتماعی-سیاسی فعلی ایران می باشد.