نقش طراحی و معماری شهری در کاهش یا افزایش جرم با تاکید بر رویکرد c.p.t.e.d

درفرآیند شکل گیری و بروز رفتار های خشونت آمیز عوامل متعددی نقش دارند. از جمله مهمترین آنها فضاهای بی دفاع هستند. فضاهای بی دفاع شهری از جمله فضا هایی هستند که به دلیل ویژگی های کالبدی و اجتماعی، فرصت بزهکاری و خشونت درآنها بالا است. دراین پژوهش نقش فضاهای بی دفاع شهری در وقوع جرم با تاکید بر رویکرد c.p.t.e.d ( پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی) پرداخته شده است. امروزه توجه به مفهوم امنیت شهروندان و روش های ارتقای آن، به عنوان یکی از اولویت های اساسی کارشناسان، متخصصان و تئوری پردازان حرفه ای شهری تبدیل شده است. صرفنظر از اثرات اجتماعی و فرهنگی ناشی از برنامه ریزی و طراحی محیط های امن شهری برالگوهای رفتار شهروندی و بهبود کیفیت محیطی نواحی مسکونی، تبیین ویژگی و اثرات مرتبت بر نقش کالبدی شهری کاهش جرائم شهری و یا کاستن از وقوع جرم، موضوع مستقل و با اهمیتی است که در قالب تئوری های نوین شهرسازی بدان اشاره می شود. در مقاله حاضر پس از ذکر مقدمه ای برانگیزه ها و ضرورت های نظری در حوزه امنیت عمومی شهری، به نقش کالبدی شهر(برنامه ریزی، طراحی و معماری صحیح شهری) در کاهش و پیشگیری از جرائم شهری در رویکرد c.p.t.e.d اشاره می شود و مفاهیم، اصول، پارادایم ها و استراتژی های این رویکرد به اختصار مورد اشاره قرار می گیرد. این امر از آن جهت دارای اهمیت است که امروزه در فرایند های طراحی فضاهای شهری کمتر به پتانسیل های بالاقوه مناطق شهر و ساختمان ها در کاهش یا جلوگیری از جرائم توجه می شود. رویکرد حاضر را می توان کارآمد و بهینه محیط مصنوع در کاهش جرائم شهری قلمداد کرد که در بهبود کیفیت زندگی و افزایش زضایتمندی شهروندی تاثیر بسزایی دارد. روش تحقیق پژوهش حاضر تحلیل- اسنادی است که به تبیین محتوایی و مکانیسم کارایی این رویکرد در محیط های شهری کنونی ما توجه خواهد کرد که از طریق طراحی شهری ازمیزان وقوع جرائم شهری کاسته می شود که در مقاله حاضر در قالب راهکارهای اجرایی وراهبردی مورد اشاره قرار گرفته است.