نهادهای تضمین کننده صلح و امنیت در جوامع بین المللی

صلح، واژه‌ای است که عموماً به فقدان تجاوز، خشونت یا خصومت اشاره دارد، اما همچنان متضمن مفهوم وسیع‌تری است که دربردارنده سلامتی، روابط بین فردی یا بین‌المللی جدیداً بهبود یافته، امنیت در موضوعات رفاه اجتماعی یا اقتصادی، به رسمیت شناختن برابری و انصاف در روابط سیاسی و در موضوعات جهانی است. زمان صلح، یک وضعیت فاقد جنگ یا تعارض می‌باشد. به بیان دیگر درک ماهیت صلح در زمان فقدان یا از دست دادن آن روشن می‌گردد. اما به روی هر ناامنی، بی‌عدالتی اجتماعی- اقتصادی، بنیادگرایی سیاسی، مذهبی و ملی‌گرایی افراطی همه می‌توانند به نوعی منجر به نقض صلح شوند.با توجه به اهمیت این بحث در این مقاله به بررسی نهادهای تضمین کننده صلح و امنیت با روش توصیفی تحلیلی و منابع کتابخانه ای پرداخته می شود.