بررسی آیین رسیدگی به خسارات دادرسی با تاکید بر رویه قضایی

یکی از مصادیق مسئولیت مدنی را می توان خسارات دادرسی قلمداد نمود که بیشتر در حوزه مسئولیت غیر قراردادی مورد بحث قرار میگیرد. نظر به اینکه خسارات مذکور از توابع دادرسی می باشد در قوانین آیین دادرسی مدنی موادی به آن اختصاص داده شده است. آیین رسیدگی به خسارات دادرسی با تاکید بر رویه قضایی که بر کسی پوشیده نیست چه آنکه رسیدگی به دعاوی در مراجع قضاوتی مستلزم صرف هزینه های مختلفی است که تا حدودی اصل مجانی بودن قضات در اسلام را تحت شعاع قرار داده که این هزینه ها در قالب خسارات دادرسی قابل بحث است. با توجه به مادهی 515 ق. آ. د. م. خواهان حق دارد خسارات ناشی از دادرسی را از جمله هزینه های دادرسی و حقالوکاله وکیل و هزینه هایی که جهت اثبات دعوا یا دفاع لازم میباشد را ضمن تقدیم دادخواست اصلی یا اثنای دادرسی یا به طور مستقل از خوانده مطالبه کند و همچنین این حق هم برای خوانده وجود دارد که در صورت غیرمحق بودن خواهان، خسارات را مطالبه نماید.تصویب ماده 515 ق. آ. د. م. مسبول به سوابقی است که در این نوشتار با کاوش در مواضع تدریجی قانونگذار و رویه قضایی مورد بررسی قرار میگیرد. در بررسی رویه قضایی از آرای محاکم اعم از عالی و تالی، آرای وحدت رویه و اصراری هیئت عمومی دیوان عالی کشور، نظریات مشورتی اداره کل امور حقوقی و تدوین قوانین قوه قضاییه و بالاخره نظریات قضات که مجموعاً به عنوان ارکان سازنده رویه قضایی کشور شناخته شده، این نتیجه به دست میآید که مطالبه خسارات دادرسی در دادگاهی که دادخواست اصلی مطرح شده، مطرح میشود اما اگر بعد از صدور حکم قطعی باشد و به طور مستقل مطرح شود باید در دادگاه محل اقامت خوانده مطرح شود.