بررسی مجازات های ترذیلی در قوانین ایران و رویکرد حقوق بین الملل نسبت به این مجازات ها

مجازات دارای سابقه‌ای طولانی بوده و در طول تاریخ دچار تحول و تکامل گردیده و دارای خصوصیاتی می‌باشند که بسته نوع جوامع و دیدگاه‌های حاکم بر آن ممکن است دارای تفاوت‌های ظاهری باشند ولی در مجموع دارای ویژگی‌ها و خصوصیات مشترکی می‌باشند. همچنین جامعه در قبال انجام جرم، از خود واکنش نشان می‌دهد. مجازات‌ها با تحمیل درد و رنج بر مجرم و سلب آزادی وی و دور ساختن مجرم از اجتماع و حبس وی در زندان یا بازداشتگاه به نوعی موجب تحقیر بزهکار می‌گردد. اجرای مجازات در ملاعام و انتشار حکم به مجازات در رسانه‌های گروهی نمودی از ویژگی ترذیلی بودن و تحقیرآمیز بودن مجازات می‌باشد. کیفرهای ترذیلی که در ید مجازات‌های جنایی هستند، یکی از موضوعات دامنه دار و پرمناقشه در مباحث حقوقی و اخلاقی است که آوردگاه دیدگاه‌های صاحب نظران مختلف از سده‌های پیشین تاکنون بوده و بر انجام شدن و چگونگی انجام آن و یا انجام نشدن آن، بحث‌های بی‌شماری صورت گرفته است و متعاقباً در بسیاری از اسناد و کنوانسیون‌های بین المللی بر ممنوعیت آن ها پای فشرده شده است. از مهم ترین مصادیق این کیفرها می توان به کیفرهای بدنی، قطع عضو، شلاق، سنگسار و مجازات در ملاعام اشاره کرد. در این پژوهش به بررسی ویژگی‌ها، پیامدها، آثار و تحلیل مجازات‌های ترذیلی (تحقیرآمیز) با نگاه به قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 پرداخته می‌شود.