مقارنه جرم انگاری آزار جنسی اطفال در کنوانسیون های بین المللی و قوانین جزایی ایران

کودک آزاری مصادیق متعددی داشته که یکی از مصادیق بارز آن، «آزار جنسی اطفال» می باشد. استثمار جنسی کودکان و نوجوانان نیز در زمره مهم ترین آزارهای جنسی اطفال است که در قالب آزارهای جنسی فیزیکی و غیرفیزیکی رواج دارد. در باندهای فساد و فحشاء، بکارگیری اطفال در مطامع جنسی، هدف اصلی گروه مجرمانه بوده# همانگونه که استثمار فیزیکی در بکارگیری اطفال در کارهای ممنوعه مانند تکدی گری و تولید و توزیع مواد مخدر، هدف اصلی باندهای تبهکار می باشد. برخی از گروه های مجرمانه نیز با هدف کسب درآمد به هرزه نگاری کودکان و نوجوانان مبادرت کرده و باندهای تبهکار دیگری نیز، جهت تامین اطفال مورد نیاز سایر گروه های مذکور، کودکان و نوجوانان را از طرق مختلف مانند خرید و فروش، آدم ربایی و غیره تحصیل نموده و به باندهای مختلف با اهداف جنسی و غیرجنسی به فروش می رسانند. اغلب کشورهای جهان ارتکاب جرائم جنسی علیه کودکان و نوجوانان را قبیح دانسته و سازمان ملل متحد نیز در راستای مبارزه با سوء استفاده و بهره کشی جنسی از این قشر بی دفاع، کنوانسیون های مختلفی را تصویب نموده است که کشورهای جهان، بسته به قوانین داخلی خود، به کنوانسیون های بین المللی ملحق شده تا از حقوق اطفال در برابر باندهای مجرمانه، حمایت کنند. قوانین جزایی کشورمان که برگرفته از فقه جزایی اسلام است، جرایم جنسی و بسیاری از آزارهای جنسی اطفال را جرم-انگاری کرده و برای هر جرم، بسته به مصداق آن، مجازات حدی و یا تعزیری در نظر گرفته است، لذا جرم انگاری جرایم جنسی علیه کودکان و نوجوانان به واقع در احکام فقه جزایی و قوانین جزایی موضوعه کشورمان، سابقه قانونگذاری طولانی داشته و در جرم انگاری جرایم جنسی، علیه کودکان، میان کنوانسیون های بین المللی و قوانین جزایی ایران، مقارنه و همسویی کامل وجود دارد. در برخی از مصادیق نیز قوانین جدیدی توسط قانونگذار به تصویب رسیده است که به تبیین اختصاصی جرایم علیه کودکان و نوجوانان پرداخته است.