مسئولیت دولت ناشی از نقض تعهدات زیست محیطی در حقوق بین المللی حقوق دریاها

دریاها یکی از غنی‌ترین منابع طبیعی بر کره‌ی زمین است. بستر دریاها، در ماورای صلاحیت ملی دولتها که اصطلاحاً منطقه نامیده می‌شود، سرشار از منابع غنی معدنی است که میراث مشترک بشری محسوب می‌گردد. پیشرفت روزافزون صنعت و فناوری موجب شده تا نیاز به مواد معدنی به ویژه فلزات ارزشمند افزایش یابد و با توجه به محدود بودن این منابع در خشکی، بسیاری از کشورها با هدف رفع نیازهای صنعتی خود، برآن شده‌اند تا در قالب مقررات موجود و تحت نظارت مقام بین المللی بستر دریاها، به کاوش و بهره برداری از منابع معدنی واقع در منطقه بپردازند. اما محدودیت‌های علمی و تجربی بشر نسبت به محیط زیست منطقه و بهره برداری از این منابع با روش‌های موجود، آلودگی‌ها و آسیب‌های زیست محیطی را ایجاد می‌کند.مسلم است که حفظ محیط زیست دریایی یک مساله جهانی و وظیفه‌ای بین المللی برای تمامی دولتها است که نقض این تعهد، مسئولیت بین المللی را در پی خواهد داشت. در همین راستا در پژوهش حاضر تلاش شده است ضمن معرفی منطقه، به بررسی علمی آسیب‌ها و آلودگی‌های احتمالی ناشی از کاوش و بهره برداری در منطقه پرداخته و با رویکردی توصیفی تحلیلی و استناد به کنوانسیون حقوق دریاها (١٩٨٢)، نظریه‌ی مشورتی شعبه اختلافات بستر دریاها (٢٠١١) و سایر اسناد مربوطه، تعهدات زیست محیطی عاملان صالحیتدار برای فعالیت در منطقه را برشمرده و ابعاد مختلف مسئولیت بین المللی این عاملان تحلیل گردد.