ارزیابی قانون حمایت از اطفال و نوجوانان از منظر کنوانسیون حقوق کودک

ضرورت بررسی قوانین در حوزه کودکان و نوجوانان به لحاظ شرایط خاص آنان بر کسی پوشیده نیست. قوانین و مقررات متعددی در این زمینه در سطح بین المللی و ملی وضع گردیده است. هدف اساسى کنوانسیون 1989حقوق کودک، ایجاد زندگى بهتر براى کودکان و تلاش در راه رشد هماهنگ و متعادل آنان در زمینه‏هاى اساسى رشد جسمى، ذهنى، عاطفى، روانى و رشد اجتماعى است و براى دستیابى به این هدف، چهار محور اساسى رشد، بقا، حمایت و مشارکت را مورد توجه قرار داده است. قانون حمایت از اطفال و نوجوانان 1399 هم آورده ها و نقاط مثبت قابل احترامی دارد و هم با کاستی های مواجه است که کماکان باب فحص و تلاش برای تهیه و تقدیم قانونی جامع تر را در خصوص مدیریت مسائل و مشکلات کودکان و نوجوانان باز می‌گذارد. در این مقاله، تلاش شده است به بررسی و تطبیق این دو قانون پرداخته و موارد تطابق و همپوشانی و کاستی ها را دریابیم. بررسی ها نشان می دهد قانون حمایت ایران در موارد بسیاری دارای تطابق و همپوشانی با کنوانسیون کودک است، اما در برخی موضوعات که کنوانسیون بدان تصریح کرده است قانون حمایت از کودکان و نوجوانان 1399 مقرره ای ندارد.