بررسی مصلحت طفل و حضانت کودکان در قانون و رویه قضایی و کنوانسیون حقوق کودک

از جمله مهمترین حقوق یک کودک و همچنین، حق و تکلیف والدین او حضانت فرزند است و اشخاص مسئول موظف هستند، مقررات مربوطه را منظور نمایند. با توجه به اهمیت حضانت فرزندان و محرومیت والدین از این حق، در صورت وجود برخی از شرایط قانونی، قوانین موضوعه از جمله قانون مدنی و قانون حمایت خانواده، این مسئولیت را بر فرد ذی-شرایط تحمیل و وی را مکلف به پذیرش حضانت و یا رد آن به دیگری دانسته است. محضانت فرزند، به معنای سرپرستی و مراقبت از او بوده و این مفهوم، در ماهیت، هم یک حق و هم یک تکلیف است. اشخاص عهده دار حضانت فرزندان، در وهله اول، والدین آنها هستند و در صورت وجود موارد سلب حضانت یا نبود والدین به هر علت، در ابتدا، جد پدری و وصی و پس از آن، سایر افراد مورد نظر قانونگذار، در قانون مدنی، خواهند بود. تحقیق حاضر، از نظر هدف، کاربردی و از حیث ابزار تحقیق، اسنادی و کتابخانه ای است و اطلاعات گردآوری شده با استفاده از منابع کتابخانه ای که به روش توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. در این مقاله حضانت با محوریت رعایت مصلحت به صورت تطبیقی در قانون و رویه قضایی و کمیسیون حقوق بین‌الملل کودک بررسی شده است، تا شدت و ضعف عملکرد آن در هر کدام موردتوجه قرار گیرد# البته دامنه موضوع مصلحت در حضانت بسیار گسترده است و این مقاله به صورت نکته‌برداری از دکترین حقوقی و تحلیل آراء و نشست‌های قضایی و قوانین نگاشته شده است که نمایانگر طیف وسیع مصلحت در موضوع حضانت می‌باشد.